Ayam op zen Borneoaans op een eiland

Eerst even iets rechtzetten, het filmpje vorige keer was een verkeerd filmpje.

Dat was een filmpje van een rustig kerstliedje, toen ik het merkte, stond het al online en om dit recht te zetten zou ik een halve dag nodig hebben omdat het internet zo langzaam is.

Vandaar het juiste filmpje hieronder.

Al vier maanden onderweg, het lijkt soms snel te gaan soms langzaam, maar er gebeurt altijd wat.

Net voor de feestdagen kregen we te horen dat we weer mochten verhuizen.

Nu maar voor twee weken naar 1 van de regenbooghuisjes, dit heeft weer uitleg nodig.

De regenbooghuisjes 7 in totaal, hebben hun naam gekregen omdat ze allemaal kleurig geschilderd zijn.

Ze staan allemaal naast elkaar in een dal en er wonen een kleine twintig jongens en huisouders in 1 regenbooghuisje.

Omdat er veel huisouders met de feestdagen naar hun eigen familie gaan, zijn wij voor twee weken pleeg ouders geweest.

Maar we hadden pech dat ons huisje op 1na helemaal beneden lag, dit wil zeggen 126 trappen naar beneden lopen om aan het huisje te komen, en naar beneden lopen gaat nog, maar naar boven!!!

Dus elke morgen de kinderen, (nu ja kinderen, de gemiddelde leeftijd van de jongens in ons huisje was 14 jaar) wakker maken en ze de 126 trappen laten opgaan, de rest gaat allemaal vanzelf.

Hetzelfde tafereel gaat in de avond net andersom, ik zeg dat ze moeten slapen om halftien en ze gaan netjes allemaal in hun bedje slapen, dus veel werk hebben we er niet aan gehad.

Oja voor jullie denken, kan je niet met de brommer naar beneden en naar boven rijden, nu ik heb het een paar keer geprobeerd en heb doodsangsten doorstaan, en als het regent is er geen doorkomen aan, zo glad en stijl!

Ayam (kip) op zen Borneoaans op een eiland zou een titel van een film kunnen zijn.

Op een zondag, als we niet moeten werken, ben ik met mijn brommer met achterop een Indonesische jongen een paar levende kippen gaan kopen in het dichts bij zijnde dorp Mangala.

Ik had het plan bedacht, om kippen te eten aan de plaatselijke rivier, kippen zoeken in een Indonesisch dorp is niet makkelijk. Het was net kerst en oud en nieuw geweest dus waren er niet veel kippen meer in leven. Maar na lang heen en weer gereden te hebben, hadden we toch twee kippen gevonden.

Zo gezegd zo gedaan, ik met Monique en Miriam onze bijna pleegdochter met drie jongens en twee meiden en niet vergeten twee levende kippen op weg naar de rivier.

Eerst door de jungle, met de nodige muggen natuurlijk, langs de rubberbomen door struiken, takken en bladeren eindelijk aan de rivier gekomen. Dan door het snelstromend water tot ons middel naar het eiland, zoals een echte Robinson in Borneo.

De jongens onmiddellijk aan het werk om een vuurtje te maken, de kippen de nek open gesneden en plukken maar, veel afval hebben ze niet, zelfs de kop en de poten worden  netjes op het vuur gelegd.

Hierbij nog een paar foto's en filmpjes.

Soms komt de oermens in mij weer boven, daarom geprobeerd om een visje erbij te vangen, helaas niet gelukt.

De kop van de kip, zonde om dit weg te gooien.

De jongens zijn echte opgegroeid in de jungle, dat merken we als ze een kwastje nodig hebben om de marinade op de kip te doen, geen nood, door het water in de jungle en terugkomen met een kwastje. De kip willen we omdraaien op het vuur zonder je vingers te verbranden, geen nood er springt weer iemand in de jungle en maakt van een bamboe een knijper om de kip om te draaien. Oei het volgend probleem, de kip is te warm om vast te houden, geen borden bij de hand, weer een jongen die de jungle ingaat en terugkomt met een paar grote bladeren die we kunnen gebruiken als borden.

Ik heb een vermoeden dat in de jungle achter een boom een winkeltje is die alles verkoopt wat je nodig hebt.

En happen maar van de kip.

Hoe vers kan een kip zijn, een uur geleden liepen ze nog rond, en lekker, zo heb ik ze nog niet gegeten.

Ook de kippen lever gebakken in een pannetje is niet te versmaden.

Voor de liefhebbers een kippenpootje belegd in marinade, wij hebben maar vriendelijk bedankt.

Het lijkt wel of we echte wilde mensen aan het worden zijn, deze trofee mocht niet ontbreken.

Deze blog heeft veel foto's, dit komt omdat we nu in Kuching zijn en goed internet hebben, in ons dorp hebben we voorlopig bijna geen internet, vandaar een iets langere blog.

Rudi & Monique <><