De toerist

Terug in LWV aangekomen, op de bekende manier, d.w.z met de vele gaten, het vele heen en weer geslinger en de nodige spierpijnen achteraf.
Maar wel veilig dat is het belangrijkste.

We hebben na vier maanden dat we weg zijn, onszelf eens een echte vakantie dag gegeven.
Aangezien we in Kuching waren zijn we eens naar Bako geweest, dat is een schiereiland, waar je alleen met de boot kan komen, en waar je de beroemde neusapen in het wild kan bewonderen.
Deze neusapen zijn naar het schijnt alleen in Borneo te bewonderen, oja ik heb gehoord dat er ook in Nederland wel eentje in de dierentuin zit, maar dat is wel iets anders.

De gids die we hadden bleek een jaartje in Nederland gestudeerd te hebben en begreep nog wel wat Nederlandse woorden, gids spelen in de jungle gecombineerd met mortuarium medewerker zoals hij vertelde lijkt mij een rare combinatie maar ja het kan.

Na een wandeling door de jungle teruggelopen via de rotsen langs de zee, dit was nog even spannend want de zee stond zo hoog dat we over de rotsen moesten klimmen.

Hieronder een kleine impressie van wat we zoal gezien hebben.

Deze slang was bijna niet te zien, maar hij blijkt wel uiterst giftig te zijn!

krabben die rechtshandig en linkshandig zijn...of is het potig of scharig wie zal het zeggen ?

Een wild zwijntje dat volgens sommige een miereneter is.

En hier is hij dan, de neusaap alleen op Borneo in het wild te bewonderen, wel uniek vinden we.

Deze kwam stiekem kijken wie er aan zijn huisje klopte, dacht waarschijnlijk de buurman.

Voorlopig is het erg rustig met westerse mensen, januari is nu niet bepaald een maand om een grote reis te maken.
Welke mensen komen hier eigenlijk, wel er zijn een aantal mensen die hier voor 1 jaar blijven zoals wij.
Er zijn hier een paar jonge mensen, die een tussenjaar hebben voor ze verdere gaan studeren en voor een aantal maanden hierheen komen.
Er zijn ook mensen die elk jaar wel even langs komen voor een paar weken, sommige doen dat al jaren achter elkaar en komen hier al voor de zeven of achtste keer.
Verder komen er regelmatig teams langs, die verschillen van aantallen, soms wel twaalf tegelijk.
Dus eigenlijk van alles wat, groot en klein man en vrouw rijk en arm slim en...mmmm... minder slim, wit of zwart alle talen en natiën.

Nog een kleine maand, en we kunnen weer eens verhuizen, de bewoners van het huisje waar we nu wonen komen terug van weggeweest.
Hoe moet ik vertellen dat er een paar plantjes het niet overleeft hebben, waarom dat weet ik niet, niet omdat ze geen water hebben gekregen, dat hebben we trouw iedere woensdag en iedere zondag gegeven zoals ons gevraagd werd, maar helaas.
We zullen het nog gaan missen die jungle geluiden en de ratten die over het dak lopen, de aapjes en de tjiftjafjes (de kleine hagedisjes) nu ja die zitten hier overal.

Rudi & Monique <><

Ayam op zen Borneoaans op een eiland

Eerst even iets rechtzetten, het filmpje vorige keer was een verkeerd filmpje.

Dat was een filmpje van een rustig kerstliedje, toen ik het merkte, stond het al online en om dit recht te zetten zou ik een halve dag nodig hebben omdat het internet zo langzaam is.

Vandaar het juiste filmpje hieronder.

Al vier maanden onderweg, het lijkt soms snel te gaan soms langzaam, maar er gebeurt altijd wat.

Net voor de feestdagen kregen we te horen dat we weer mochten verhuizen.

Nu maar voor twee weken naar 1 van de regenbooghuisjes, dit heeft weer uitleg nodig.

De regenbooghuisjes 7 in totaal, hebben hun naam gekregen omdat ze allemaal kleurig geschilderd zijn.

Ze staan allemaal naast elkaar in een dal en er wonen een kleine twintig jongens en huisouders in 1 regenbooghuisje.

Omdat er veel huisouders met de feestdagen naar hun eigen familie gaan, zijn wij voor twee weken pleeg ouders geweest.

Maar we hadden pech dat ons huisje op 1na helemaal beneden lag, dit wil zeggen 126 trappen naar beneden lopen om aan het huisje te komen, en naar beneden lopen gaat nog, maar naar boven!!!

Dus elke morgen de kinderen, (nu ja kinderen, de gemiddelde leeftijd van de jongens in ons huisje was 14 jaar) wakker maken en ze de 126 trappen laten opgaan, de rest gaat allemaal vanzelf.

Hetzelfde tafereel gaat in de avond net andersom, ik zeg dat ze moeten slapen om halftien en ze gaan netjes allemaal in hun bedje slapen, dus veel werk hebben we er niet aan gehad.

Oja voor jullie denken, kan je niet met de brommer naar beneden en naar boven rijden, nu ik heb het een paar keer geprobeerd en heb doodsangsten doorstaan, en als het regent is er geen doorkomen aan, zo glad en stijl!

Ayam (kip) op zen Borneoaans op een eiland zou een titel van een film kunnen zijn.

Op een zondag, als we niet moeten werken, ben ik met mijn brommer met achterop een Indonesische jongen een paar levende kippen gaan kopen in het dichts bij zijnde dorp Mangala.

Ik had het plan bedacht, om kippen te eten aan de plaatselijke rivier, kippen zoeken in een Indonesisch dorp is niet makkelijk. Het was net kerst en oud en nieuw geweest dus waren er niet veel kippen meer in leven. Maar na lang heen en weer gereden te hebben, hadden we toch twee kippen gevonden.

Zo gezegd zo gedaan, ik met Monique en Miriam onze bijna pleegdochter met drie jongens en twee meiden en niet vergeten twee levende kippen op weg naar de rivier.

Eerst door de jungle, met de nodige muggen natuurlijk, langs de rubberbomen door struiken, takken en bladeren eindelijk aan de rivier gekomen. Dan door het snelstromend water tot ons middel naar het eiland, zoals een echte Robinson in Borneo.

De jongens onmiddellijk aan het werk om een vuurtje te maken, de kippen de nek open gesneden en plukken maar, veel afval hebben ze niet, zelfs de kop en de poten worden  netjes op het vuur gelegd.

Hierbij nog een paar foto's en filmpjes.

Soms komt de oermens in mij weer boven, daarom geprobeerd om een visje erbij te vangen, helaas niet gelukt.

De kop van de kip, zonde om dit weg te gooien.

De jongens zijn echte opgegroeid in de jungle, dat merken we als ze een kwastje nodig hebben om de marinade op de kip te doen, geen nood, door het water in de jungle en terugkomen met een kwastje. De kip willen we omdraaien op het vuur zonder je vingers te verbranden, geen nood er springt weer iemand in de jungle en maakt van een bamboe een knijper om de kip om te draaien. Oei het volgend probleem, de kip is te warm om vast te houden, geen borden bij de hand, weer een jongen die de jungle ingaat en terugkomt met een paar grote bladeren die we kunnen gebruiken als borden.

Ik heb een vermoeden dat in de jungle achter een boom een winkeltje is die alles verkoopt wat je nodig hebt.

En happen maar van de kip.

Hoe vers kan een kip zijn, een uur geleden liepen ze nog rond, en lekker, zo heb ik ze nog niet gegeten.

Ook de kippen lever gebakken in een pannetje is niet te versmaden.

Voor de liefhebbers een kippenpootje belegd in marinade, wij hebben maar vriendelijk bedankt.

Het lijkt wel of we echte wilde mensen aan het worden zijn, deze trofee mocht niet ontbreken.

Deze blog heeft veel foto's, dit komt omdat we nu in Kuching zijn en goed internet hebben, in ons dorp hebben we voorlopig bijna geen internet, vandaar een iets langere blog.

Rudi & Monique <><

kerst 2012 in Borneo

Kerst in Borneo <--------> kerst in Nederland.

Kerst is overal een feest, dat is een feit, maar verschil is er wel, het valt wel op dat er zoveel verschillende traditie,s zijn.

*Eerst is er de sfeer, in Nederland begint dit al begin november, de winkels komen vol te liggen met eten en al wat er bij komt.

*In Borneo, ja als je in het eerste grote stadje komt, merk je helemaal niets van kerstsfeer, met veel moeite kan je hier of daar wel ontdekken dat er iets van kerst aankomt.

Hier in het dorp is er de week voor kerst een tweetal kerstbomen verschenen, ja met lichtjes en kerstballetjes en al, ook zijn er een paar huisjes versiert, weliswaar met zelf gemaakte slingers maar toch.

En ja er is zelfs een echte kerststal, natuurlijk zonder dieren, want die zijn hun leven niet zeker, er zou zomaar een schaap of een kip kunnen verdwijnen in de maagjes van een paar kindertjes.

*Dan is er het weer, kerst met 30 graden moet je meemaken om dit te begrijpen, je verwacht kou en sneeuw en krijgt zon en warmte en regen.

*Eten in overvloed, in Nederland veel eten pijnlijke magen en veel vettigheid.

*Hier rijst genoeg en een heerlijke maaltijd voor Indonesische normen, vergelijken gaan we maar niet doen.

 

* En ja hoor zelfs hier kennen ze stille nacht heilige nacht, met het enige verschil de woorden zijn een beetje Indonesisch. Toen dit lied gezongen werd, werden er wel wat traantjes weggepinkt, het gemis van ouders en kinderen is dan wel heel dichtbij.
*Kerstnachtdienst begint hier wel om 7 uur en is op zijn zachts gezegd redelijk uitbundig, kijk maar naar het filmpje.

*De volgende traditie, een dag voor kerst hebben ze twee kale boomstammen in de grond gezet (1 voor de jongens en 1 voor de meisjes) met bovenin een heleboel pakjes vastgebonden met een touwtje.

De bedoeling is om op die paal te klimmen en de pakjes eruit te halen.

Maar het zou Indonesië niet zijn om het zo makkelijk te maken, ze smeren die palen in met gebruikte olie van de auto's.

*Oud en nieuw, het grote verschil is dat het hier 6 uur vroeger gevierd wordt, dus wij slapen al wanneer in het westen de champagne rijkelijk vloeit, trouwens champagne is hier wel een blikje cola.

Wel is er wat vuurwerk gezien in de buurt, maar de beste wensen worden al voor tien uur al gegeven, omdat de kinderen moeten slapen voor het zover is.

Rudi&Monique <><