Drie paar oogjes

Het is heel normaal om te verhuizen hier op het project, vaak is dat om plaats te maken voor nieuwe bezoekers.
Wij zijn ook verhuist, omdat er mensen zijn die voor een paar maanden naar hun thuisland (Australië) zijn, werd ons gevraagd om zolang op hun huis te passen.
Nou dat wilde wij natuurlijk wel!

Er zijn natuurlijk overal voor en nadelen aan zo ook aan dit huis , voordeel is, een prachtige woning midden in de jungle, rustig en voorzien van veel gemakken, een heerlijke warme douche, een magnetron enz
Niet normaal om zoveel luxe te hebben midden in Borneo.
Nadeel is, deze woning staat ver weg van het centrum waar alle activiteiten zijn, de weg ernaar toe is op zijn zachts gezegd hobbelig en heuvelig en errg glibberig!
Wat zijn we blij met de brommer die we konden kopen.
Als het regent kunnen er momenten zijn dat we moeten lopen, omdat het zo glad wordt dat we niet meer kunnen rijden met de brommer en zelfs de auto's moeite hebben om hier te komen.

In Nederland kan je ingesneeuwd worden, wij kunnen soms ingeregend worden.

Verhuizen gaat trouwens makkelijk, een paar jongens vragen om te helpen, er lopen hier genoeg jongens rond, alles in en op de auto, die we trouwens weer eens mochten lenen van goede vrienden, de jongens er boven op, en rijden maar.
De rekening is zo betaald, een paar cola's voor de jongens en klaar.

Onze eerste avond  in ons nieuw stulpje: Monique trekt een keukenlaatje open, drie paar oogjes kijken nieuwsgierig naar buiten, het blijkt een muizenfamilie te zijn die woont in de keukenlade.
Monique schrikt natuurlijk, ik trek de lade weer open, de muisjes kijken geïnteresseerd  naar buiten, ik hoor ze tegen elkaar zeggen, wat moet die kerel van ons.
En piepen dat ze doen, intussen zijn ze maar verhuist, waarheen weten we niet, ze hebben geen adreskaartje achtergelaten.
Wel een paar muizen-rattenvallen gezet, tot hiertoe alweer 1 rat minder dat hier rondloopt.

Onze eerste nacht in ons nieuw stulpje, dat moet je meemaken, echt donker met verschillende jungle geluiden rondom ons.
Omdat hier geen ramen (alleen maar horren) in dit huis zitten,  kijk je zo vanuit je bed de jungle in, het lijkt of je in de vrije natuur slaapt, nooit geweten dat beestjes zoveel lawaai kunnen maken, dat ze er zelf niet gek van worden.

Veel hebben we niet geslapen de eerste nacht, we waren niet echt gerust toen we een rat (of een ander beest wie zal het zeggen) over de dakisolatie hoorde lopen, en aan ons huisje hoorde knabbelen, maar ook dit zijn we al gewoon, ons nieuw huisdier heet ratje (hoe komen we erop he)......totdat hij in een val trapt!!
Wakker worden doen we met in de verte het geschreeuw van een apenfamilie, wat kunnen die lawaai maken, jammer ze zitten te ver weg om ze te zien, dus ik probeer ze te lokken met geïmproviseerde apengeluiden. Kan je je voorstellen vroeg  in de morgen om 6 uur, Rudi in de jungle schreeuwend naar een paar apen (gelukkig dat niemand ons hier kan zien of horen!!)

Rudi & Monique <><