koud

Koud, ja koud.

Voor de eerste keer in een kleine 2 maanden heb ik het op een avond koud gehad.

Omdat er een virusje op het project was neergedaald, zijn er een aantal mensen een beetje ziek geweest, waaronder wij met z,n tweeën. 

Ik Rudi heb het daarom op een avond koud gehad, omdat ik een beetje koorts had. Ergens wist ik nog wel wat het was koud hebben, maar was het een beetje vergeten. 

Dus ja je kan onder een warme deken kruipen, maar helaas dat hebben we gewoonweg niet, we slapen alleen maar onder een laken, de oplossing, een paar grote handdoeken. Intussen zijn we weer helemaal beter.

Het regent hier nu bijna elke dag, geen gewone regen zoals in Belgie of Nederland, maar echte stortregens en dat uren lang.

Dit gaat samen met hevige bliksem en donder, het gevolg is dan een overvloed van water, dat zo snel als mogelijk moet worden afgevoerd via brede betonnen geulen die overal kris kras door het dorp lopen.

Dit is wel een gevaar met zoveel spelende kinderen, het gebeurd regelmatig dat er een kind in valt, met als gevolg flinke schaafwonden aan armen en benen.

Vandaag naar Nanga Pinoh geweest, een dorp op een half uur rijden van LWV, toen we gezellig op een terrasje iets zaten te drinken...... nu gezellig, je zit bijna op straat met rokende brommers en stinkende auto's........en tja een terrasje nu ja een paar plastic stoelen en een houten tafeltje tussen rokende, kuchende en rochelende oude Indonesiërs ...... en ja iets drinken, we vroegen cola maar dat hadden ze niet, Monique dan maar koffie, ik wist het, dit was een grote fout.

De koffie was inderdaad niet te zui.... gelukkig had ik een, op goed geluk ander drankje besteld een soort rose melk dat inderdaad redelijk lekker was. Het is altijd maar de vraag krijgen we pijn in onze buik vanavond of niet.

Dus toen we op dat terrasje zaten, zeiden we tegen elkaar, het lijkt net of we in een film zitten, we zien voor onze neus verschillende taferelen.

De brommertjes vliegen voorbij met van alles op en aan, iemand achterop met een hobbelende kruiwagen, een kind van wie weet hoe oud, met achterop nog een kleiner kind, dit natuurlijk zonder helm.

Een moeder achterop met een baby in haar armen, een vader met een kind van nog geen 5 jaar staande tussen zijn armen op de brommer, hele gezinnen met 3, 4, of zelfs met 5 mensen op 1 brommer, omdat het zoveel geregend heeft zijn er straten overstroomd, geen probleem, de kano's en de opblaasbootjes erin en varen door de straten. Je kan dus begrijpen dat we soms denken dat we in een film leven.

Maar zeg nu zelf, als je zo'n koppie tegenkomt smelt je toch vanzelf zeker, en weet je weer waarom we hier ook alweer waren.

Ps. ik bedoel het koppie aan de rechterkant he!!

Monique & Rudi <><