De laatste week nog ontzettend druk gehad, iedereen wil nog afscheid nemen, iedereen wil nog een laatste knuffel.
De verzekering eindelijk in orde, het kan op een week tijd, maar je moet maar willen, dank OOM verzekeringen.
Ik ga op reis en neem mee....
Ja wat moet je ook mee nemen, spullen die je het komend jaar nodig hebt moeten allemaal in 2 koffers en handbagage.
Jassen moeten niet mee, dat hebben we vorige keer gemerkt, dikke truien voor de frisse avonden (welke frisse avonden die hebben ze daar niet) moeten ook niet mee.
Wat dan wel, veel korte broeken, veel shirts, veel muggenspul, veel medicijnen voor het geval dat!!!
Wat wel jammer is dat ik mijn gitaar niet mee kan nemen, en onze elektrische fietsen die we niet in de koffer krijgen, maar ja met die putten in de wegen zouden we alleen maar bij de fietsenmaker staan denk ik maar.
Wat ook mee gaat is het idee dat veel mensen ons steunen en achter ons staan en ons helpen waar ze maar kunnen, dat zijn de mensen die het mogelijk maken dat we de kinderen kunnen helpen, hartelijk dank daarvoor.
En dan afscheid nemen het moment waar we toch wel tegen op zagen, het was zwaar, zo moeilijk om je kinderen en familie te zien huilen, we weten wel dat het geen afscheid is maar een tot ziens maar nu lijkt een jaar toch best wel lang!
Je weet eigenlijk niet meer wat je tegen elkaar moet zeggen, we nemen ze mee in ons hart en weten dat we gelukkig nog contact kunnen houden via de cybersnelweg.
We weten dat het van ons gevraagd word maar hoe leg je dat uit!! en waarom voelt het dan soms zo tegen strijdig!
Het komt goed dat weten we zeker.
Maar nu de eerste blog vanuit Maleisië, onze reis was lang en zwaar, maar we zijn er geraakt.
Het eerste wat opvalt als je uit het vliegveld komt is de warmte, het lijkt of er iemand vergeten is om de verwarming uit te zetten.
De eerste twee nachten hebben we op de 21 verdieping van een flatgebouw in Kuching geslapen, gelukkig was daar airco zodat we rustig aan de warmte konden wennen.
Nu nog twee dagen in een groot huis slapen en dan maandagmorgen om 5 uur vertrekken naar het kinderdorp om hopelijk voor 17 uur aan te komen, het moet dan wel allemaal goed verlopen.
De eerste indrukken van Maleisië"zeer warm, veel drinken en nog eens drinken, eten dat soms lijkt van de kringloop te komen, airco wat een zegen, veel verkeer, het lijkt soms of iedereen maar rijd zonder regels, veel brommers met mensen met jassen die ze omgedraaid dragen, tegen het stof schijnt?
Deze blog is te lang aan het worden, dus de rest is voor de volgende keer.
Groeten,
Rudi & Monique <><
De verzekering eindelijk in orde, het kan op een week tijd, maar je moet maar willen, dank OOM verzekeringen.
Ik ga op reis en neem mee....
Ja wat moet je ook mee nemen, spullen die je het komend jaar nodig hebt moeten allemaal in 2 koffers en handbagage.
Jassen moeten niet mee, dat hebben we vorige keer gemerkt, dikke truien voor de frisse avonden (welke frisse avonden die hebben ze daar niet) moeten ook niet mee.
Wat dan wel, veel korte broeken, veel shirts, veel muggenspul, veel medicijnen voor het geval dat!!!
Wat wel jammer is dat ik mijn gitaar niet mee kan nemen, en onze elektrische fietsen die we niet in de koffer krijgen, maar ja met die putten in de wegen zouden we alleen maar bij de fietsenmaker staan denk ik maar.
Wat ook mee gaat is het idee dat veel mensen ons steunen en achter ons staan en ons helpen waar ze maar kunnen, dat zijn de mensen die het mogelijk maken dat we de kinderen kunnen helpen, hartelijk dank daarvoor.
En dan afscheid nemen het moment waar we toch wel tegen op zagen, het was zwaar, zo moeilijk om je kinderen en familie te zien huilen, we weten wel dat het geen afscheid is maar een tot ziens maar nu lijkt een jaar toch best wel lang!
Je weet eigenlijk niet meer wat je tegen elkaar moet zeggen, we nemen ze mee in ons hart en weten dat we gelukkig nog contact kunnen houden via de cybersnelweg.
We weten dat het van ons gevraagd word maar hoe leg je dat uit!! en waarom voelt het dan soms zo tegen strijdig!
Het komt goed dat weten we zeker.
Maar nu de eerste blog vanuit Maleisië, onze reis was lang en zwaar, maar we zijn er geraakt.
Het eerste wat opvalt als je uit het vliegveld komt is de warmte, het lijkt of er iemand vergeten is om de verwarming uit te zetten.
De eerste twee nachten hebben we op de 21 verdieping van een flatgebouw in Kuching geslapen, gelukkig was daar airco zodat we rustig aan de warmte konden wennen.
Nu nog twee dagen in een groot huis slapen en dan maandagmorgen om 5 uur vertrekken naar het kinderdorp om hopelijk voor 17 uur aan te komen, het moet dan wel allemaal goed verlopen.
De eerste indrukken van Maleisië"zeer warm, veel drinken en nog eens drinken, eten dat soms lijkt van de kringloop te komen, airco wat een zegen, veel verkeer, het lijkt soms of iedereen maar rijd zonder regels, veel brommers met mensen met jassen die ze omgedraaid dragen, tegen het stof schijnt?
Deze blog is te lang aan het worden, dus de rest is voor de volgende keer.
Groeten,
Rudi & Monique <><
Nog een zak pepernoten meegenomen...? Veel zegen en goede start!
BeantwoordenVerwijderenJos L.
Afscheid nemen is nooit leuk. Gelukkig niet voor eeuwig. Heel veel succes met het volgen van jullie droom. En wat betreft de gitaar: die hebben ze daar vast ook wel ergensvoor je.
BeantwoordenVerwijderen