Als je al een tijdje in Suriname leeft, begin je meer en meer te leren van de cultuur en van de mensen.
We beginnen meer mensen, beter te kennen en vrienden te maken.
Ook beginnen we meer de nood van de mensen te zien!
We horen verhalen van kinderen, waarvan je in het westen geen voorstelling kan van maken.
Kinderen waar van bij geboorte tegen gezegd wordt dat ze eigenlijk niet gewenst zijn, dat ze niets kunnen, en dat ze een last zijn voor de familie, mishandelt, misbruikt, kinderen die niet kunnen lezen of schrijven, omdat ze niet naar school kunnen en ga zo maar door!
Hoe kunnen zulke kinderen ooit een normaal leven leiden als ze volwassen zijn.
Ik spreek niet van een enkel geval, de meeste kinderen zijn zwaar verwaarloosd en hebben een grote nood aan aandacht en liefde.
Ook de armoede wordt beter zichtbaar voor ons, als je op een zondag de mensen ziet komen naar de kerk, denk je dat er geen arme mensen zijn, ze zijn gekleed alsof ze een afspraak hebben met de koning ( in feite is dat ook zo natuurlijk) maar soms echt in het extreme zoals in een avondjapon, kleding met alles daarop aangepast, schoenen, tas enz
Maar intussen weten we dat de mensen veel waarde hechten aan uiterlijke schijn en dan vooral wat hun kleding betreft, vooral op zondag is dat opvallend.
Zo kan het zomaar zijn dat een vrouw een prachtige jurk aan heeft, maar wel in een houten huisje woont zonder vloer en waar amper water en stroom is.
Je kan het je niet voorstellen dat ze die jurk zo netjes kan houden.
Dus de armoede zie je niet onmiddellijk maar als je de mensen beter leert kennen hoor je de vele schrijnende verhalen.
We hebben kennis gemaakt met een kinderhuis in de buurt waar zo een tiental kinderen opgevangen worden.
Er is een grote nood aan helpende handen in kinderhuizen.
Het eerste is natuurlijk geldgebrek en dan zijn er de kinderen die allemaal traumatische ervaringen hebben.
Met deze gegevens kan iedereen wel bedenken dat het uiterst moeilijk is om een kinderhuis te hebben, en dat je ook wel wat in je mars moet hebben om dit aan te kunnen.
Maar sommige mensen voelen zich geroepen zoals ook deze al wat oudere mevrouw die getrouwd is met een creoolse man.
Ze hebben echt een hart voor kinderen met problemen.
Dit kinderhuis kwam op ons pad, en we zijn gaan kennis maken, ze gaven aan dat ze best wat hulp zouden kunnen gebruiken.
Al gauw zagen we allerlei dingen die niet zo goed liepen, we zagen dat er weinig structuur is, en dat ze zo'n goed hart hebben dat ze het moeilijk vinden om consequent te zijn.
Vanwege privacy redenen kunnen we hier niet verder op ingaan.
Het eerste wat we gedaan hebben is een beetje orde scheppen in de chaos.
Hier zie je wat ik onder een eenpersoonsbed van een jongen onderuit haal, kijk ook even wat er op het bed ligt.
Dit bedoelen we met orde in de chaos scheppen!!
We willen ze graag gaan begeleiden, aangezien we hier in Suriname een cursus hebben gedaan wat te maken heeft met de opvoeding van de kinderen, kunnen we hiermee aan de slag en proberen hun adviezen te geven, en merken dat ze daar echt wat mee doen, wat natuurijk heel fijn is!
Ondertussen proberen we de kinderen, persoonlijke aandacht te geven, waar ze echt zienderogen van genieten.
Heerlijk, hier kunnen we echt van genieten, we zijn in het begin van de dit half jaar iets kwijt geraakt, maar we zien dat God het weer terug geeft ook al is het op een andere manier
Dus hier gaan we ons vooral op richten de komende maanden, met daarnaast de andere taken die we hier hebben!
Wat is het heerlijk om andere mensen in nood te helpen, we kunnen het iedereen aan raden, je krijgt er ook weer zoveel voor terug!!!
Tot slot nog een leuk filmpje, wat doen de jongens in Suriname als ze dorst hebben?
Ze plukken een kokosnoot gooien die een paar keer op de grond en drinken maar.
Rudi en Monique <><
We beginnen meer mensen, beter te kennen en vrienden te maken.
Ook beginnen we meer de nood van de mensen te zien!
We horen verhalen van kinderen, waarvan je in het westen geen voorstelling kan van maken.
Kinderen waar van bij geboorte tegen gezegd wordt dat ze eigenlijk niet gewenst zijn, dat ze niets kunnen, en dat ze een last zijn voor de familie, mishandelt, misbruikt, kinderen die niet kunnen lezen of schrijven, omdat ze niet naar school kunnen en ga zo maar door!
Hoe kunnen zulke kinderen ooit een normaal leven leiden als ze volwassen zijn.
Ik spreek niet van een enkel geval, de meeste kinderen zijn zwaar verwaarloosd en hebben een grote nood aan aandacht en liefde.
Ook de armoede wordt beter zichtbaar voor ons, als je op een zondag de mensen ziet komen naar de kerk, denk je dat er geen arme mensen zijn, ze zijn gekleed alsof ze een afspraak hebben met de koning ( in feite is dat ook zo natuurlijk) maar soms echt in het extreme zoals in een avondjapon, kleding met alles daarop aangepast, schoenen, tas enz
Maar intussen weten we dat de mensen veel waarde hechten aan uiterlijke schijn en dan vooral wat hun kleding betreft, vooral op zondag is dat opvallend.
Zo kan het zomaar zijn dat een vrouw een prachtige jurk aan heeft, maar wel in een houten huisje woont zonder vloer en waar amper water en stroom is.
Je kan het je niet voorstellen dat ze die jurk zo netjes kan houden.
Dus de armoede zie je niet onmiddellijk maar als je de mensen beter leert kennen hoor je de vele schrijnende verhalen.
We hebben kennis gemaakt met een kinderhuis in de buurt waar zo een tiental kinderen opgevangen worden.
Er is een grote nood aan helpende handen in kinderhuizen.
Het eerste is natuurlijk geldgebrek en dan zijn er de kinderen die allemaal traumatische ervaringen hebben.
Met deze gegevens kan iedereen wel bedenken dat het uiterst moeilijk is om een kinderhuis te hebben, en dat je ook wel wat in je mars moet hebben om dit aan te kunnen.
Maar sommige mensen voelen zich geroepen zoals ook deze al wat oudere mevrouw die getrouwd is met een creoolse man.
Ze hebben echt een hart voor kinderen met problemen.
Dit kinderhuis kwam op ons pad, en we zijn gaan kennis maken, ze gaven aan dat ze best wat hulp zouden kunnen gebruiken.
Al gauw zagen we allerlei dingen die niet zo goed liepen, we zagen dat er weinig structuur is, en dat ze zo'n goed hart hebben dat ze het moeilijk vinden om consequent te zijn.
Vanwege privacy redenen kunnen we hier niet verder op ingaan.
Het eerste wat we gedaan hebben is een beetje orde scheppen in de chaos.
Hier zie je wat ik onder een eenpersoonsbed van een jongen onderuit haal, kijk ook even wat er op het bed ligt.
Dit bedoelen we met orde in de chaos scheppen!!
We willen ze graag gaan begeleiden, aangezien we hier in Suriname een cursus hebben gedaan wat te maken heeft met de opvoeding van de kinderen, kunnen we hiermee aan de slag en proberen hun adviezen te geven, en merken dat ze daar echt wat mee doen, wat natuurijk heel fijn is!
Ondertussen proberen we de kinderen, persoonlijke aandacht te geven, waar ze echt zienderogen van genieten.
Heerlijk, hier kunnen we echt van genieten, we zijn in het begin van de dit half jaar iets kwijt geraakt, maar we zien dat God het weer terug geeft ook al is het op een andere manier
Dus hier gaan we ons vooral op richten de komende maanden, met daarnaast de andere taken die we hier hebben!
Wat is het heerlijk om andere mensen in nood te helpen, we kunnen het iedereen aan raden, je krijgt er ook weer zoveel voor terug!!!
Tot slot nog een leuk filmpje, wat doen de jongens in Suriname als ze dorst hebben?
Ze plukken een kokosnoot gooien die een paar keer op de grond en drinken maar.
Rudi en Monique <><
Geen opmerkingen:
Een reactie posten