Het is toch een heel gedoe om ergens in een land te verblijven.
In Indonesië moesten we om de twee maanden het land uit om onze visum te vernieuwen, dit betekende even met de bus 12 uur rijden naar Maleisië, even een paar stempels halen en weer 12 uur rijden terug naar Indonesië.
Nu in Suriname moesten we na 3 maanden het land uit om een paar stempels te halen.
Maar het land uit is niet zo eenvoudig.
De buurlanden van Suriname zijn, in het westen Guyana, in het oosten Frans Guyana en in het zuiden Brazilië.
Brazilië sprak ons wel aan, voetbal kijken, sfeer proeven, samba enz..
Maar om daar te komen moet je met het vliegtuig of met de boot op de rivier, want wegen lopen niet naar Brazilië.
Guyana of Frans Guyana, het tweede ligt dichterbij Paramaribo, dus dat is het geworden.
Frans Guyana is ook Europa, dus moeten we ons daar beter thuisvoelen was het idee.
Gelukkig hadden we iemand bereid gevonden om met ons mee te gaan, we zouden in een hangmat slapen. Ook hadden we gehoord van de schildpadden die daar in de buurt ( een uurtje rijden ) op het strand eieren kwamen leggen.
Dat moesten we zeker zien!!
We vertrokken om half zes met een busje, denk je, dan gaat het vlot zo vroeg.
Nee hoor eerst naar de stad om te wachten op meer mensen die misschien zouden meerijden.
Dan hebben we een klant om mee te rijden, moet ze eerst naar de markt, dus een uurtje wachten, komt ze terug wil ze toch niet meerijden. Een meneer die instapt en na een halfuurtje wachten toch weer uitstapt en met een ander busje verder gaat.
Twee uur later eindelijk genoeg mensen gevonden en vertrekken maar, met drie (big mamma's) en wij. Na drie uurtjes rijden, aan de balie van de grens van Suriname een nukkige douane meneer, wat moeten jullie, mmmm we willen naar Frans Guyana meneer, dan moet je dat zeggen hé, (euh dat zie je toch we komen van daar en gaan naar daar) denken we.
We denken dat hij dringend aan vakantie toe was.
Dan een bootje in en varen naar de overkant Frans Guyana, weer een stempeltje halen en weer een stukje varen.
En ja hoor Europa, rechts rijden en betalen in euro's, wat is dat raar die euro's even wennen weer.
Dan waren we er eindelijk, diezelfde avond konden we met een aardige Fransman meerijden naar de zee, het was een wat oudere man, altijd gedacht dat oudere mensen rustiger reden, daar hadden we ons toch aardig op verkeken!
Deze man scheurde over de weg met 120/130 km/u over smalle weggetjes, kinderen langs de kant van de weg, stikdonker dus je ziet de mensen bijna niet lopen vanwege hun huidskleur, honden die gewoon de weg overlopen,
en stiekum dacht ik '' toch zit ik liever in de langzaam rijdende bus van Borneo ook al is het dan met allemaal gaten en kuilen in de weg"
Maar goed u zult begrijpen dat er aardig wat schietgebedjes zijn gedaan onderweg!
En praten met een Fransman die een beetje Duits kent en geen woord Nederlands of Engels dat is niet zo gemakkelijk. pff maar gelukkig we kwamen veilig aan bij de zee, we liepen een stuk over het strand en probeerde met het lampje van onze telefoon te zoeken naar schildpadden, opeens zagen we een groepje mensen staan en jawel hoor daar lag een joekel van een schildpad in het zand!!
Een stukje verderop lag er weer een grote schildpad te graven in het zand, er werd verteld dat ze een gat aan het graven was om haar eieren in te leggen, we wilden echt wachten tot zij eieren gelegd had, maar ja hoelang gaat dat duren aangezien een schildpad niet zo van de snelle is!!
Ondertussen wilde we eigenlijk foto,s maken maar je mocht niet met licht in haar ogen schijnen want dan zou zij terug gaan in de zee, dus een rood zakje om het licht heen en toch proberen foto,s te maken want dit is toch een unieke gebeurtenis!
En ja hoor ongeveer na een uurtje zien we dat het schildpad wel 80 of 90 eieren neerlegde in de kuil, echt mooi om te zien van zo dichtbij, daarna schuift zij weer zand over de eieren, draait zich om dat gaat ook niet zo snel als dat ik het zeg hihi, en gaat uiteindelijk de grote zee weer in.
Dit was echt een cadeautje, zoiets unieks te zien van dichtbij, en dan besef je weer, wat heeft onze God de natuur toch mooi gemaakt, en wat maken mensen er vaak een zooitje van, als ze dan proberen de eieren weg te halen en te verkopen!
En dan weer terug in de auto, en de ogen dicht houden tot we weer terug zijn op plaats van bestemming, om ons hangmat in te kruipen om nog wat na te genieten,
totdat we onze buurman horen snurken, (want ik Monique slaap met vier mannen in dezelfde kamer) het lijkt wel als een Schildpad zo hard, maar toch maar proberen te slapen.
De terugreis was hetzelfde als de heenreis maar dan in de andere richting met diezelfde nukkige douane meneer die nog altijd geen vakantie heeft gekregen.
Rudi & Monique <><
In Indonesië moesten we om de twee maanden het land uit om onze visum te vernieuwen, dit betekende even met de bus 12 uur rijden naar Maleisië, even een paar stempels halen en weer 12 uur rijden terug naar Indonesië.
Nu in Suriname moesten we na 3 maanden het land uit om een paar stempels te halen.
Maar het land uit is niet zo eenvoudig.
De buurlanden van Suriname zijn, in het westen Guyana, in het oosten Frans Guyana en in het zuiden Brazilië.
Brazilië sprak ons wel aan, voetbal kijken, sfeer proeven, samba enz..
Maar om daar te komen moet je met het vliegtuig of met de boot op de rivier, want wegen lopen niet naar Brazilië.
Guyana of Frans Guyana, het tweede ligt dichterbij Paramaribo, dus dat is het geworden.
Frans Guyana is ook Europa, dus moeten we ons daar beter thuisvoelen was het idee.
Gelukkig hadden we iemand bereid gevonden om met ons mee te gaan, we zouden in een hangmat slapen. Ook hadden we gehoord van de schildpadden die daar in de buurt ( een uurtje rijden ) op het strand eieren kwamen leggen.
Dat moesten we zeker zien!!
We vertrokken om half zes met een busje, denk je, dan gaat het vlot zo vroeg.
Nee hoor eerst naar de stad om te wachten op meer mensen die misschien zouden meerijden.
Dan hebben we een klant om mee te rijden, moet ze eerst naar de markt, dus een uurtje wachten, komt ze terug wil ze toch niet meerijden. Een meneer die instapt en na een halfuurtje wachten toch weer uitstapt en met een ander busje verder gaat.
Twee uur later eindelijk genoeg mensen gevonden en vertrekken maar, met drie (big mamma's) en wij. Na drie uurtjes rijden, aan de balie van de grens van Suriname een nukkige douane meneer, wat moeten jullie, mmmm we willen naar Frans Guyana meneer, dan moet je dat zeggen hé, (euh dat zie je toch we komen van daar en gaan naar daar) denken we.
We denken dat hij dringend aan vakantie toe was.
Dan een bootje in en varen naar de overkant Frans Guyana, weer een stempeltje halen en weer een stukje varen.
Dan waren we er eindelijk, diezelfde avond konden we met een aardige Fransman meerijden naar de zee, het was een wat oudere man, altijd gedacht dat oudere mensen rustiger reden, daar hadden we ons toch aardig op verkeken!
Deze man scheurde over de weg met 120/130 km/u over smalle weggetjes, kinderen langs de kant van de weg, stikdonker dus je ziet de mensen bijna niet lopen vanwege hun huidskleur, honden die gewoon de weg overlopen,
en stiekum dacht ik '' toch zit ik liever in de langzaam rijdende bus van Borneo ook al is het dan met allemaal gaten en kuilen in de weg"
Maar goed u zult begrijpen dat er aardig wat schietgebedjes zijn gedaan onderweg!
En praten met een Fransman die een beetje Duits kent en geen woord Nederlands of Engels dat is niet zo gemakkelijk. pff maar gelukkig we kwamen veilig aan bij de zee, we liepen een stuk over het strand en probeerde met het lampje van onze telefoon te zoeken naar schildpadden, opeens zagen we een groepje mensen staan en jawel hoor daar lag een joekel van een schildpad in het zand!!
Een stukje verderop lag er weer een grote schildpad te graven in het zand, er werd verteld dat ze een gat aan het graven was om haar eieren in te leggen, we wilden echt wachten tot zij eieren gelegd had, maar ja hoelang gaat dat duren aangezien een schildpad niet zo van de snelle is!!
De terugreis was hetzelfde als de heenreis maar dan in de andere richting met diezelfde nukkige douane meneer die nog altijd geen vakantie heeft gekregen.
Rudi & Monique <><
Geen opmerkingen:
Een reactie posten