Nu we hier op Lob Makandra zijn, keert de rust weer een beetje terug, en proberen we opnieuw ons plekje te vinden
We hebben wat lastige weken achter de rug, maar willen er ook hier weer volledig voor gaan, het is weer opnieuw beginnen, maar langzaam aan lukt dat weer aardig!
We geloven dat we ook hier, niet voor niets zijn!!
We wonen nu in een gastenverblijf, waar we een slaapkamer hebben en als er meer gasten zijn een gezamenlijke woonkamer, wc en een douche met alleen maar koud water.
Gelukkig zijn er nu niet veel gasten, dus hebben we het voorlopig rustig.
Er is geen airco, dus het is puffen, de temperatuur kan behoorlijk oplopen als de zon op het dak staat en met alleen een windmolen ..........
We maken hier heel wat mee, een paar anekdotes,
Laatst gingen we een broodje halen in een soort snackbar, een oude man die op een stoel zit waar de vloer onder zijn voeten al helemaal afgesleten is ( we denken dat hij er al heel wat jaren zit ) vraagt:
wat wil je?
We kijken op een grote menukaart op de muur en vragen een broodje kaas....... hebben we niet, krijgen we te horen mmmm een broodje worst dan, hebben we niet zegt hij weer mmm ...een ander broodje maakt niet uit met wat? Hebben we niet was weer het antwoord euhh wat heb je dan wel was onze vraag?
Kijk maar op de menukaart was weer het antwoord, frustrerend nee hoor alleen doorvragen tot ze wel iets hebben!!!
(we hadden even het gevoel dat we bij andre van duin in de buurtsuper waren beland hihi)
Bij de dokter, geen afspraak maken gewoon erheen gaan en wachten tot je aan de beurt bent, 1 uur 2 uren of langer geen probleem gewoon wachten.
Een computer hebben ze niet, alles gaat gewoon in een schrift, trouwens als je ergens iets vraagt krijg je vaak het antwoord eventjes wachten.
Geduld hebben leer je hier wel.
Maar de dokters hebben hier wel tijd voor je!
We gingen weg en vroegen aan de dokter wat kost ons dit, toen zei de dokter 'je hoeft niets te betalen, maar als je aan mij denkt mag je voor mij bidden!'
Onze mond viel open, dat hebben we nog nooit meegemaakt, en natuurlijk hebben we voor deze arts gebeden !!
Met de taxi weg geweest, meneer hoeveel kost het? 12 SRD (Surinaamse dollar) meneer, twaalf dat is veel! normaal is het maar 11 SRD dat wil ik betalen. Nee geef maar 10 SRD dan, ik wil 11 SRD geven, nee ik wil 10 SRD ok dan 10 SRD begrijp jij het nog, ik niet.
Trouwens 1 SRD is 22 eurocent, dus waar hebben we het eigenlijk over.
Oja, de awari's, we wonen boven naast onze buren Eddy en Jennifer, we hebben een gezamenlijk terras.
Op een nacht zagen ze een awari die een lepel kwam halen en de lepel ( waarom een lepel, geen idee) mee nam naar zijn hol.
Dat hol is tussen het plafond en de houten vloer, niet bij te komen.
Rudi kan jij iets doen om die awari's te vangen was de vraag? Tja hoe ziet dat beest eruit en hoe groot is dat dier dan ?
Een soort stinkdier met een rattenstaart??? Nooit gezien dacht ik.
Dus een beest vangen die ik nog nooit gezien had, dat was de opdracht.
Dan maar een val gemaakt die ik dacht dat het groot genoeg moest zijn, een stukje brood erin en afwachten maar.
Na overleg met Surinaamse mensen, die de beestjes liever dood zien dan levend, hebben we toch besloten om ze een eind verderop vrij te zetten in een bos!
Intussen hebben we al 5 awari's gevangen en 2 katten, wie weet wat vangen we nog allemaal, ze zijn blij dat ze er vanaf zijn, omdat deze beesten als ze in het nauw zijn behoorlijk kunnen bijten, kijk maar eens naar die tanden.
en ze laten in de keukenkastjes hun behoefte achter wat behoorlijk stinkt dus!
Maar het viel op dat het kleine awari's zijn die we vangen, dus moeder en vader awari moeten hier nog ergens rondhangen.
Op een morgen kijken we uit ons raam en zien we moeder awari langs huppelen, een monster bijna zo groot als een kat, oei moet ik dat beest nog vangen, is mijn val wel groot genoeg?
Als je zo een beest s'nachts tegenkomt, krijg je de schrik van je leven.
Maar het is een uitdaging om dit monster te vangen, dus zullen we het blijven proberen.
Rudi & Monique <><
We hebben wat lastige weken achter de rug, maar willen er ook hier weer volledig voor gaan, het is weer opnieuw beginnen, maar langzaam aan lukt dat weer aardig!
We geloven dat we ook hier, niet voor niets zijn!!
We wonen nu in een gastenverblijf, waar we een slaapkamer hebben en als er meer gasten zijn een gezamenlijke woonkamer, wc en een douche met alleen maar koud water.
Gelukkig zijn er nu niet veel gasten, dus hebben we het voorlopig rustig.
Er is geen airco, dus het is puffen, de temperatuur kan behoorlijk oplopen als de zon op het dak staat en met alleen een windmolen ..........
We maken hier heel wat mee, een paar anekdotes,
Laatst gingen we een broodje halen in een soort snackbar, een oude man die op een stoel zit waar de vloer onder zijn voeten al helemaal afgesleten is ( we denken dat hij er al heel wat jaren zit ) vraagt:
wat wil je?
We kijken op een grote menukaart op de muur en vragen een broodje kaas....... hebben we niet, krijgen we te horen mmmm een broodje worst dan, hebben we niet zegt hij weer mmm ...een ander broodje maakt niet uit met wat? Hebben we niet was weer het antwoord euhh wat heb je dan wel was onze vraag?
Kijk maar op de menukaart was weer het antwoord, frustrerend nee hoor alleen doorvragen tot ze wel iets hebben!!!
(we hadden even het gevoel dat we bij andre van duin in de buurtsuper waren beland hihi)
Bij de dokter, geen afspraak maken gewoon erheen gaan en wachten tot je aan de beurt bent, 1 uur 2 uren of langer geen probleem gewoon wachten.
Een computer hebben ze niet, alles gaat gewoon in een schrift, trouwens als je ergens iets vraagt krijg je vaak het antwoord eventjes wachten.
Geduld hebben leer je hier wel.
Maar de dokters hebben hier wel tijd voor je!
We gingen weg en vroegen aan de dokter wat kost ons dit, toen zei de dokter 'je hoeft niets te betalen, maar als je aan mij denkt mag je voor mij bidden!'
Onze mond viel open, dat hebben we nog nooit meegemaakt, en natuurlijk hebben we voor deze arts gebeden !!
Met de taxi weg geweest, meneer hoeveel kost het? 12 SRD (Surinaamse dollar) meneer, twaalf dat is veel! normaal is het maar 11 SRD dat wil ik betalen. Nee geef maar 10 SRD dan, ik wil 11 SRD geven, nee ik wil 10 SRD ok dan 10 SRD begrijp jij het nog, ik niet.
Trouwens 1 SRD is 22 eurocent, dus waar hebben we het eigenlijk over.
Oja, de awari's, we wonen boven naast onze buren Eddy en Jennifer, we hebben een gezamenlijk terras.
Op een nacht zagen ze een awari die een lepel kwam halen en de lepel ( waarom een lepel, geen idee) mee nam naar zijn hol.
Dat hol is tussen het plafond en de houten vloer, niet bij te komen.
Rudi kan jij iets doen om die awari's te vangen was de vraag? Tja hoe ziet dat beest eruit en hoe groot is dat dier dan ?
Een soort stinkdier met een rattenstaart??? Nooit gezien dacht ik.
Dus een beest vangen die ik nog nooit gezien had, dat was de opdracht.
Dan maar een val gemaakt die ik dacht dat het groot genoeg moest zijn, een stukje brood erin en afwachten maar.
En ja hoor de volgende morgen een awari gevangen!!
Intussen hebben we al 5 awari's gevangen en 2 katten, wie weet wat vangen we nog allemaal, ze zijn blij dat ze er vanaf zijn, omdat deze beesten als ze in het nauw zijn behoorlijk kunnen bijten, kijk maar eens naar die tanden.
en ze laten in de keukenkastjes hun behoefte achter wat behoorlijk stinkt dus!
Maar het viel op dat het kleine awari's zijn die we vangen, dus moeder en vader awari moeten hier nog ergens rondhangen.
Op een morgen kijken we uit ons raam en zien we moeder awari langs huppelen, een monster bijna zo groot als een kat, oei moet ik dat beest nog vangen, is mijn val wel groot genoeg?
Als je zo een beest s'nachts tegenkomt, krijg je de schrik van je leven.
Maar het is een uitdaging om dit monster te vangen, dus zullen we het blijven proberen.
Rudi & Monique <><
Jullie kunnen zo een TV programma maken! Geweldig
BeantwoordenVerwijderen