Toch maar is de stoute schoenen aantrekken en is een blog proberen te schrijven, normaal doet Rudi dat !
Oke waar beginnen we, oja ons nieuwe avontuur naar Suriname!
De laatste avond voor we vertrekken de laatste dingetjes doen, en bij mijn ouders overnachten, om de volgende ochtend te vertrekken.
Afscheid nemen dit keer voorlopig voor een half jaar, maar toch blijft het altijd weer lastig, maar ik probeerde me sterk te houden!
Er zouden ook nog vrienden waar we mee in Indonesië zijn geweest gedag komen zeggen.
Maar we gingen onze koffers vast afgeven aan de incheck balie waar gezegd werd, over een kwartier moet u door de douane heen, we dachten oké dat is snel afscheid nemen ouders, kinderen, zus en zwager, maar nog geen vrienden te zien!
Helaas net na nog iets langer gewacht te hebben, moesten we toch uiteindelijk de douane door en ja hoor, onze vrienden waren net te laat. We baalden behoorlijk omdat we echt niet weten, wanneer we elkaar weer gaan zien, aangezien hun voor jaren weer terug gaan naar Indonesië.
Het vliegtuig in een uur te vroeg,( het zal op z,n Surinaams zijn hihi) en ja hoor daar komen de tranen toch nog!!
Toch wel heel apart om met allemaal Surinamers in het vliegtuig te zitten het is of iedereen elkaar kent, en zijn gezellig met elkaar aan het kletsten wat gepaard gaat met een vrij harde toon en heel veel gelach!( of komt het door de sterke drank die gratis geschonken word in het vliegtuig!)
Ook na een aantal uur gevlogen te hebben, zien we dat de piloot even zijn ronde doet door het vliegtuig en vriendelijk aan mensen vraagt " Hoe gaat het met U " Maar emmm wie bestuurd er dan ons vliegtuig nu????
Na 9 uur in de lucht gehangen te hebben en een heel stuk over alleen maar een stuk groene jungle gevlogen te hebben, landen we in het onbekende land Suriname.
Wat een grote luchthaven is dat hier, er staan maar liefst 3 vliegtuigen!
De warmte komt ons tegemoet, het zweet breekt ons uit, dit herkennen we nog.
We worden welkom geheten door de directrice en haar zus, met een dikke brassa ( hug), en zo rijden we met een busje van Koningskind nog een uurtje naar onze bestemming.
Even twijfelde we, zijn we nu in Indonesië of toch in Suriname het lijkt toch wel redelijk op elkaar, die arme krotten wijken en daar tussen wat sjieke huizen.
Wat wel opvalt is dat het hier redelijk schoon is op straat en de weg hier ook goed begaanbaar is.
Toen kwamen we aan bij het Koningshuis, de jongens kwamen ons begroeten en hielpen ons met de koffers naar ons stulpje te brengen. Het is klein maar fijn.
Het is opnieuw weer even wennen, sommige dingen zijn toch net weer even anders en weet je Surinaams is ook een taaltje wat we toch ook moeten leren verstaan, ze hebben zo een eigen dialect.
oké ik ga er weer mee stoppen want mijn inspiratie is op, en toch ondanks het wennen weten we dat we hier moeten zijn!
We willen grote dingen verwachten en dan bedoel ik niet van ons zelf, maar het heeft tijd nodig om relaties te bouwen met kinderen die behoorlijk veel hebben meegemaakt!
Rudi & Monique <><
Oke waar beginnen we, oja ons nieuwe avontuur naar Suriname!
De laatste avond voor we vertrekken de laatste dingetjes doen, en bij mijn ouders overnachten, om de volgende ochtend te vertrekken.
Afscheid nemen dit keer voorlopig voor een half jaar, maar toch blijft het altijd weer lastig, maar ik probeerde me sterk te houden!
Er zouden ook nog vrienden waar we mee in Indonesië zijn geweest gedag komen zeggen.
Maar we gingen onze koffers vast afgeven aan de incheck balie waar gezegd werd, over een kwartier moet u door de douane heen, we dachten oké dat is snel afscheid nemen ouders, kinderen, zus en zwager, maar nog geen vrienden te zien!
Helaas net na nog iets langer gewacht te hebben, moesten we toch uiteindelijk de douane door en ja hoor, onze vrienden waren net te laat. We baalden behoorlijk omdat we echt niet weten, wanneer we elkaar weer gaan zien, aangezien hun voor jaren weer terug gaan naar Indonesië.
Het vliegtuig in een uur te vroeg,( het zal op z,n Surinaams zijn hihi) en ja hoor daar komen de tranen toch nog!!
Toch wel heel apart om met allemaal Surinamers in het vliegtuig te zitten het is of iedereen elkaar kent, en zijn gezellig met elkaar aan het kletsten wat gepaard gaat met een vrij harde toon en heel veel gelach!( of komt het door de sterke drank die gratis geschonken word in het vliegtuig!)
Ook na een aantal uur gevlogen te hebben, zien we dat de piloot even zijn ronde doet door het vliegtuig en vriendelijk aan mensen vraagt " Hoe gaat het met U " Maar emmm wie bestuurd er dan ons vliegtuig nu????
Na 9 uur in de lucht gehangen te hebben en een heel stuk over alleen maar een stuk groene jungle gevlogen te hebben, landen we in het onbekende land Suriname.
Wat een grote luchthaven is dat hier, er staan maar liefst 3 vliegtuigen!
De warmte komt ons tegemoet, het zweet breekt ons uit, dit herkennen we nog.
We worden welkom geheten door de directrice en haar zus, met een dikke brassa ( hug), en zo rijden we met een busje van Koningskind nog een uurtje naar onze bestemming.
Even twijfelde we, zijn we nu in Indonesië of toch in Suriname het lijkt toch wel redelijk op elkaar, die arme krotten wijken en daar tussen wat sjieke huizen.
Wat wel opvalt is dat het hier redelijk schoon is op straat en de weg hier ook goed begaanbaar is.
Toen kwamen we aan bij het Koningshuis, de jongens kwamen ons begroeten en hielpen ons met de koffers naar ons stulpje te brengen. Het is klein maar fijn.
Sanjay en Daniel
Het koningshuis.
Daniel is de hond van de buren aan het pesten.
oké ik ga er weer mee stoppen want mijn inspiratie is op, en toch ondanks het wennen weten we dat we hier moeten zijn!
We willen grote dingen verwachten en dan bedoel ik niet van ons zelf, maar het heeft tijd nodig om relaties te bouwen met kinderen die behoorlijk veel hebben meegemaakt!
Rudi & Monique <><
Ieder begin is moeilijk! Toch fijn dat er bekende zaken zijn: krotten,warmte etc.
BeantwoordenVerwijderenOp naar het volgend avontuur. Heel veel plezier!