Wie het voorrecht heeft om nog een (schoon)moeder te hebben zal mij heel goed kunnen begrijpen.
Na een maandje Hoofddorp met schoonmoeder/vader die ons zoveel verwend hebben.
Mijn schoonouders die ook mij in het hart gesloten hebben (alhoewel dit niet iedereen kan zeggen) en die voor Monique altijd bezorgde ouders zijn geweest.
En een maandje Haarlem met de Weavers zijn we uiteindelijk aanbeland in Nijlen ( Belgie )
Hier wonen we voor een drietal weken in het huis van mijn broer.
Dit huis staat naast/tegen het huis van mijn moeder.
Dus het voelt als thuiskomen, het huisje waar ik grootgebracht ben en mijn kinderjaren heb doorgebracht.
De buurt de mensen en de huizen zijn wel wat veranderd, maar toch kom ik nog veel dezelfde dingen tegen.
Een boom die nog voor de deur staat, waarvan ik mij herinner dat ik er talloze malen heb ingekropen.
Het paadje waar ik honderden keren naar het water heb gewandeld met mijn vroegere hond.
De vloer en plafonds die ik in mijn jonge jaren nog gelegd heb, in het bad gaan die ik nog geplaatst heb met alle tegeltjes tegen de muur, nostalgie noemen ze dat.
Dan herinner ik mij weer dat mijn kinderjaren onbezorgd waren, alleen maar leuke dingen doen en veel spelen.
Mijn moeder die niet veel veranderd is, de zorgzaamheid die ze heeft over mij is nog steeds hetzelfde.
Als ik er zo over denk, heb ik wel de beste moeder van de hele wereld.
Waarschijnlijk denk iedereen dat van zijn eigen moeder.
Maar toch zijn er vele kinderen die helemaal geen moeder of vader meer hebben, of waarvan de ouders helemaal niet omkijken naar hun kinderen.
Hoe moet dat zijn om op te groeien met het idee 'mijn ouders willen me niet'
Dit raakt ons, daarom willen we kansarme kinderen helpen, die ook niet een voorrecht hebben om zo'n moeder te hebben zoals wij.
Gelukkig hebben onze eigen kids ook het voorrecht, liefde te ontvangen van hun eigen ouders, maar er zijn ook zoveel kinderen die dat niet kunnen zeggen.
Daarom hebben we besloten om die kinderen te helpen, we kunnen ze natuurlijk niet allemaal helpen, maar elk kind die we ouderliefde kunnen geven is er eentje.
De meeste hadden het al geraden waar we heen gaan, het is Suriname, eigenlijk nog steeds een ontwikkelingsland met vele kinderen die onze ouderliefde zeker kunnen gebruiken.
Wat gaan we daar gaan doen, dat hoor je de volgende keer.
Nu nog even genieten van het opa zijn voor de derde keer, Eefke ik wens je alle zegeningen en veel geluk toe in jou leven.
Rudi & Monique <><
Na een maandje Hoofddorp met schoonmoeder/vader die ons zoveel verwend hebben.
Mijn schoonouders die ook mij in het hart gesloten hebben (alhoewel dit niet iedereen kan zeggen) en die voor Monique altijd bezorgde ouders zijn geweest.
En een maandje Haarlem met de Weavers zijn we uiteindelijk aanbeland in Nijlen ( Belgie )
Hier wonen we voor een drietal weken in het huis van mijn broer.
Dit huis staat naast/tegen het huis van mijn moeder.
Dus het voelt als thuiskomen, het huisje waar ik grootgebracht ben en mijn kinderjaren heb doorgebracht.
De buurt de mensen en de huizen zijn wel wat veranderd, maar toch kom ik nog veel dezelfde dingen tegen.
Een boom die nog voor de deur staat, waarvan ik mij herinner dat ik er talloze malen heb ingekropen.
Het paadje waar ik honderden keren naar het water heb gewandeld met mijn vroegere hond.
De vloer en plafonds die ik in mijn jonge jaren nog gelegd heb, in het bad gaan die ik nog geplaatst heb met alle tegeltjes tegen de muur, nostalgie noemen ze dat.
Dan herinner ik mij weer dat mijn kinderjaren onbezorgd waren, alleen maar leuke dingen doen en veel spelen.
Mijn moeder die niet veel veranderd is, de zorgzaamheid die ze heeft over mij is nog steeds hetzelfde.
Als ik er zo over denk, heb ik wel de beste moeder van de hele wereld.
Waarschijnlijk denk iedereen dat van zijn eigen moeder.
Maar toch zijn er vele kinderen die helemaal geen moeder of vader meer hebben, of waarvan de ouders helemaal niet omkijken naar hun kinderen.
Hoe moet dat zijn om op te groeien met het idee 'mijn ouders willen me niet'
Dit raakt ons, daarom willen we kansarme kinderen helpen, die ook niet een voorrecht hebben om zo'n moeder te hebben zoals wij.
Gelukkig hebben onze eigen kids ook het voorrecht, liefde te ontvangen van hun eigen ouders, maar er zijn ook zoveel kinderen die dat niet kunnen zeggen.
Daarom hebben we besloten om die kinderen te helpen, we kunnen ze natuurlijk niet allemaal helpen, maar elk kind die we ouderliefde kunnen geven is er eentje.
De meeste hadden het al geraden waar we heen gaan, het is Suriname, eigenlijk nog steeds een ontwikkelingsland met vele kinderen die onze ouderliefde zeker kunnen gebruiken.
Wat gaan we daar gaan doen, dat hoor je de volgende keer.
Nu nog even genieten van het opa zijn voor de derde keer, Eefke ik wens je alle zegeningen en veel geluk toe in jou leven.
Rudi & Monique <><
Ik bewonder jullie beiden. Ouders zijn heel belangrijk voor je ontwikkeling. Respect voor jullie plannen
BeantwoordenVerwijderen