Discipline in de morgen

Soms zie je op tv, die chinezen, die voor ze gaan werken allerlei oefeningen moeten doen.

Dit doen ze vooral om zichzelf op te peppen om daarna weer met losse spieren en een frisse geest aan de slag te kunnen.

Op de scholen hebben ze dit ook, daar doen ze een soort vlaggen groet, elke maandag morgen hijsen ze de vlag.

Alle kinderen van school doen hier aan mee.

Dit gebeurd heel plechtig, er mag niet gelachen worden, en alles is zeer strak geregeld en duurt wel 45 minuten voor alles klaar is inclusief het Indonesisch volkslied.

Ook de jongens die gaan werken hebben een soort van opwarming ( alhoewel je moeilijk spreken kan van opwarmen, omdat je hier eigenlijk nooit afkoelt!! )

Ik begrijp dat niet iedereen de filmpjes kan bekijken, maar hier is er weer eentje.

Zo gaat dat in de vroege morgen, lekker vrolijk wat bewegingen maken en dan aan het werk.

Discipline in de morgen

Ik heb de eer gehad om mee te kijken hoe je een visje vangt.

Omdat er hier heuvels zijn hebben we ook dalen, in die dalen lopen allemaal kleine beekjes, grotere beekjes als het  heeft geregent.

In die beekjes zwemmen vissen, om die te vangen moet je eerst in een dal komen.

Dit gaat niet eenvoudig, met een groot hakmes (Parang) moet er eerst een weg naar beneden gehakt worden.

Als je dieper het dal in gaat, wordt het steeds vochtiger, je moet tot je knieën in het water tussen de planten tot je uiteindelijk bij het beekje aankomt.

Toevallig begint het nog te regenen, we zijn nog niet nat genoeg.

Terwijl we de vele muggen van ons af proberen te slaan, probeert deze jongen zijn fuik te zetten, dit is nog niet zo makkelijk maar uiteindelijk is het gelukt.

In de fuik hangt hij een plastic zakje met een wit poeder erin om de vis te lokken, nee geen drug maar het stinkt wel verschrikkelijk, wat het wel was is het geheim van de visser.

Een dagje wachten en de visjes zwemmen er vanzelf in.

Hopelijk lukt het met deze filmpjes, hierin kan je zien wat ik bedoel.

  

Maar eerlijk gezegd kunnen de Indonesiërs er niets van, in een van de vorige bloggen heb je kunnen zien dat ik met een speer probeerde een vis te spietsen in de rivier.

Dat was natuurlijk een grapje, maar ik heb nog eens goed nagedacht, over wat de beste manier is om  een vis te vangen.

Het is niet moeilijk, je moet gewoon geduldig wachten tot je een vis ziet, en hem dan gewoon uit het water halen.

Ik heb het de Indonesiërs maar eens voor gedaan hoe dat moest, ze stonden met open mond te kijken hoe ik een grote vis uit de rivier haalde.

Nog iets merkwaardigs, een plantje.

Als je dit plantje aanraakt, krullen de blaadjes onmiddellijk.

Gewoon leuk om te zien is dat.

Ondertussen weer een weekje naar kuching geweest, dit keer met de nachtbus van ons dorp naar Kuching, en weer met de dagbus terug naar L.W.V.
Ik begrijp niet waarom het in de nachtbus zo koud moet zijn, de airco draait op volle toeren.
Iedereen krijgt een dekentje om warm te blijven, ik denk dat het zo koud is om de bestuurder wakker te houden, maar zeker weet ik het niet.
We zaten beide keren vooraan in de bus, dus konden we alles goed zien.
Na een vrouw bijna geplet te hebben, drie bijna ongelukken, tien honden, drie kinderen, vijftien kippen en een geit die bijna het leven lieten en vier brommers die bijna door de voorruit van de bus gingen, heb ik mijn ogen maar dicht geknepen, en heel veel schietgebedjes gedaan!
Hoe het mogelijk is dat we steeds weer goed aankomen, is mij een raadsel.
Ga maar weer eens ophouden met schrijven en nog wat bewaren voor de volgende keer.

Rudi & Monique <><