Welkom aan alle mensen met een warm hart voor arme en verwaarloosde kinderen waar ook ter wereld.

Wij zijn Rudi en Monique Jacops, ons hart gaat uit naar arme en verwaarloosde kinderen in de wereld, in 2010 zijn we op bezoek geweest in L.W.V, Indonesie een dorp in het midden van de jungle, daar worden arme , verwaarloosde, misbruikte en weeskinderen opgevangen.

Hier krijgen ze eten, onderdak scholing en leren ze wat liefde voor elkaar betekend.

Dit heeft ons echt geraakt, daarom hebben we in 2012 alles verkocht en zijn een jaar gaan helpen als vrijwilligers in Borneo.

Waar we nu zijn en wat we aan het doen zijn leest u in onze blog.

Hoe dit avontuur begon en verder gaat, leest u verder in deze blog.

Schoonmaken

Een dorp met vele huizen, dat vraagt veel onderhoud en schoonmaak.
Onderhoud gebeurd regelmatig door mij (Rudi).
Alles gaat stuk vooral de deuren hebben het hier te verduren, b.v. de aluminium deur van het T.C. het centrale gebouw, gaat wel een duizendtal keer dicht en open per dag.
Ook de muggen gaas ramen zijn regelmatig stuk en moeten gemaakt worden.
In het eerste gedeelte van de nieuwe school zijn er al 160 ramen, en zo komen er nog drie bij.
Hier zie je hoe ik weer eens een nieuwe hor plaats, gelukkig zijn er altijd een paar helpende handen.


Maar ik wil het over schoonmaken hebben, al die gebouwen hebben regelmatig een schoonmaakbeurt nodig.
Iedereen maakt zo ongeveer zijn eigen kamer of huisje schoon, dit schoonmaken gebeurd met een emmer en een zwabber.
Alleen, Indonesische mensen hebben nooit echt geleerd wat schoonmaken is.
In de kampung (dorp) is er weinig schoon te maken, de tegelvloer, de houten vloer of de zand vloer, naargelang het inkomen, wordt alleen maar geveegd en klaar.
Hygiëne kennen ze niet echt, handen wassen voor het eten moet ze echt geleerd worden, en dan nog......
Dus in de keuken proberen we de keukenmeisjes een beetje hygiëne te leren.
Groenten snijden op een tafel aangezien ze gewend zijn alles op de grond te doen, alles goed schoon houden enz..
Handen wassen, haren onder een petje ( topi ), en aangezien ze hier allemaal lange zwarte haren hebben is dat al een hele klus en het zijn allemaal pubers, dus zijn ze in gehoorzamen niet anders als bij ons!!
Zodra Monique de keuken inloopt, gaat de tam tam al en gaan alle petjes op, maar zodra Monique de keuken weer uitloopt gaan er weer veel petjes af!!
Dus moeten ze ook hier soms streng aangepakt worden of mogen ze een niet zo leuk klusje doen!

Ik was eens in de keuken van de school aan het werk, toen ik wat spullen opzij schoof.
Een drietal kakkerlakken, zaten mij aan te kijken, ze dachten waarschijnlijk laat ons met rust.
Dus ik riep naar de plaatselijke keukenhulp, hè hier kakkerlakken, je zou denken maak ze dood of zet ze op zijn minst buiten in de jungle, maar nee hoor hij pakte ze en zette ze doodleuk een eindje verder weer op het aanrecht.
De beestjes gingen vrolijk verder en waren alweer weg voor ik iets kon doen.
De kinderen kijken je aan van, ''waar maak jij je nou druk om''

Ook ramen lappen kunnen ze hier als de beste.
Zoals jullie weten zijn er hier allemaal loevre ramen, maar aan de ingang van het dorp hebben ze een paar volle ramen in de deuren.
Nu zag ik een jongen ramen lappen, hij pakte een emmer en een oude verfroller en begon de ramen met water te rollen.
Het was wel een makkelijke manier om ramen te lappen.
De ramen waren achteraf nog vuiler dan ze waren, we probeerde nog van " zou je niet met een doekje de ramen schoonpoetsen " maar hij schudde van, waarom zou ik dat moeten doen.
Ik dacht, kunnen we dit niet in het westen doorvoeren ramen lappen met een verfroller, dat kan iedereen!!

De schoolvakantie's zijn begonnen, nee geen 7 weken of 2 maanden, maar 4 weken.
Dus is het nu, de kleine  kinderen bezig houden met spelletjes en knutselen enz...
Hier zie je een klein stukje van het programma.


Nu had ik en Jerom de bakker bedacht, we gaan een zoektocht in de natuur doen, we hadden 4 groepen.
De vier groepen moesten 10 voorwerpen gaan zoeken in de jungle, zoals witte stenen, een steen in een hartvorm, een sprinkhaan, een spin, een oude slipper en ook een eitje van een cicak, zoals je weet dit zijn van die kleine hagedisjes die hier overal op de muren zitten.
De groepen wisten alles te vinden behalve die kleine witte eitjes, 1 groep was wel slim, die hadden een levende cicak gevangen en vertelde dat het eitje er nog in zat.
Maar de laatste groep had er niets beters op gevonden om een paar van die beestjes te vangen en open te snijden tot ze een paar eitjes hadden.
Vindingrijk dat wel, maar de dierenbescherming hoeft dit niet te weten denk ik.
Tot slot gewoon maar een paar foto's.

Rudi & Monique <><







Discipline in de morgen



Soms zie je op tv, die chinezen, die voor ze gaan werken allerlei oefeningen moeten doen.
Dit doen ze vooral om zichzelf op te peppen om daarna weer met losse spieren en een frisse geest aan de slag te kunnen.
Op de scholen hebben ze dit ook, daar doen ze een soort vlaggen groet, elke maandag morgen hijsen ze de vlag.
Alle kinderen van school doen hier aan mee.
Dit gebeurd heel plechtig, er mag niet gelachen worden, en alles is zeer strak geregeld en duurt wel 45 minuten voor alles klaar is inclusief het Indonesisch volkslied.
Ook de jongens die gaan werken hebben een soort van opwarming ( alhoewel je moeilijk spreken kan van opwarmen, omdat je hier eigenlijk nooit afkoelt!! )
Ik begrijp dat niet iedereen de filmpjes kan bekijken, maar hier is er weer eentje.
Zo gaat dat in de vroege morgen, lekker vrolijk wat bewegingen maken en dan aan het werk.


Discipline in de morgen




Ik heb de eer gehad om mee te kijken hoe je een visje vangt.
Omdat er hier heuvels zijn hebben we ook dalen, in die dalen lopen allemaal kleine beekjes, grotere beekjes als het  heeft geregent.
In die beekjes zwemmen vissen, om die te vangen moet je eerst in een dal komen.
Dit gaat niet eenvoudig, met een groot hakmes (Parang) moet er eerst een weg naar beneden gehakt worden.
Als je dieper het dal in gaat, wordt het steeds vochtiger, je moet tot je knieën in het water tussen de planten tot je uiteindelijk bij het beekje aankomt.
Toevallig begint het nog te regenen, we zijn nog niet nat genoeg.
Terwijl we de vele muggen van ons af proberen te slaan, probeert deze jongen zijn fuik te zetten, dit is nog niet zo makkelijk maar uiteindelijk is het gelukt.
In de fuik hangt hij een plastic zakje met een wit poeder erin om de vis te lokken, nee geen drug maar het stinkt wel verschrikkelijk, wat het wel was is het geheim van de visser.
Een dagje wachten en de visjes zwemmen er vanzelf in.
Hopelijk lukt het met deze filmpjes, hierin kan je zien wat ik bedoel.
  





Maar eerlijk gezegd kunnen de Indonesiërs er niets van, in een van de vorige bloggen heb je kunnen zien dat ik met een speer probeerde een vis te spietsen in de rivier.
Dat was natuurlijk een grapje, maar ik heb nog eens goed nagedacht, over wat de beste manier is om  een vis te vangen.
Het is niet moeilijk, je moet gewoon geduldig wachten tot je een vis ziet, en hem dan gewoon uit het water halen.
Ik heb het de Indonesiërs maar eens voor gedaan hoe dat moest, ze stonden met open mond te kijken hoe ik een grote vis uit de rivier haalde.

Nog iets merkwaardigs, een plantje.
Als je dit plantje aanraakt, krullen de blaadjes onmiddellijk.
Gewoon leuk om te zien is dat.



Ondertussen weer een weekje naar kuching geweest, dit keer met de nachtbus van ons dorp naar Kuching, en weer met de dagbus terug naar L.W.V.
Ik begrijp niet waarom het in de nachtbus zo koud moet zijn, de airco draait op volle toeren.
Iedereen krijgt een dekentje om warm te blijven, ik denk dat het zo koud is om de bestuurder wakker te houden, maar zeker weet ik het niet.
We zaten beide keren vooraan in de bus, dus konden we alles goed zien.
Na een vrouw bijna geplet te hebben, drie bijna ongelukken, tien honden, drie kinderen, vijftien kippen en een geit die bijna het leven lieten en vier brommers die bijna door de voorruit van de bus gingen, heb ik mijn ogen maar dicht geknepen, en heel veel schietgebedjes gedaan!
Hoe het mogelijk is dat we steeds weer goed aankomen, is mij een raadsel.
Ga maar weer eens ophouden met schrijven en nog wat bewaren voor de volgende keer.

Rudi & Monique <><