Welkom aan alle mensen met een warm hart voor arme en verwaarloosde kinderen waar ook ter wereld.

Wij zijn Rudi en Monique Jacops, ons hart gaat uit naar arme en verwaarloosde kinderen in de wereld, in 2010 zijn we op bezoek geweest in L.W.V, Indonesie een dorp in het midden van de jungle, daar worden arme , verwaarloosde, misbruikte en weeskinderen opgevangen.

Hier krijgen ze eten, onderdak scholing en leren ze wat liefde voor elkaar betekend.

Dit heeft ons echt geraakt, daarom hebben we in 2012 alles verkocht en zijn een jaar gaan helpen als vrijwilligers in Borneo.

Waar we nu zijn en wat we aan het doen zijn leest u in onze blog.

Hoe dit avontuur begon en verder gaat, leest u verder in deze blog.

Een monster gespot.

Op een bankje tussen de vele kinderen, die op een zaterdagavond na het eten lekker aan het spelen zijn, probeer ik de volgende blog te schrijven.
De kinderen zijn aan het pingpongen, spelen met de insecten, spelen verstoppertje, geef ze een kartonnen doos en ze zijn uren bezig of ze hangen maar wat te chillen, tja het zijn ook kinderen net als overal op de wereld.
Af en toe komt er een kind om je nek hangen en vraagt met een zielig koppie. 'Game, Game' sommige vrijwilligers laten de kinderen spelletjes spelen op hun telefoon, vandaar.


Monster gespot.

Het was al vrij laat, donker en mistig, de regen viel met bakken naar beneden, bliksemschichten kwamen langs alle kanten naar beneden, PLOTSELING ........ Nee nee nee helemaal verkeerd.

Het was nog niet zo laat, wel donker, maar de lichten waren aan, geen mist, geen regen, geen bliksem.

Ik (Rudi ) wil de gezamenlijke ruimte binnenlopen terwijl Monique even verderop met iemand staat te praten.
Plotseling beginnen ze beide te schreeuwen, niet gewoon schreeuwen, nee zoals in een erge horrorfilm, van mensen die bijna uiteengescheurd worden door een verschrikkelijk monster.
Van die doodsangst gezichten schrok ik wel, maar ik had geen idee wat er aan de hand was.
Het bleek dat er volgens hun een verschrikkelijke grote rat net achter mijn voeten achter door tussen het hout was gelopen.
Ze wezen de grote van de rat met hun handen, als ik ze moest geloven, was het een monster van wel een meter.
Tja de vissers zeggen ook altijd dat ze een hele grote vis gevangen hebben, dus dacht ik het zal wel meevallen.

Door al dat lawaai kwam Piet onze Nederlandse vriend naar beneden gelopen met een bezem in zijn handen, met de vraag, waar is dat monster.

Ik wist dat hij achter het hout zat, dus trok het hout opzij, en ja hoor daar ging hij.
Piet sloeg met de bezem, helemaal ernaast, ik schopte nog, net mis, hij sprong in de goot het donker tegemoet, en weg was hij.

Nu het was wel een grote rat, maar een echt monster mmm.
Ik heb er gelukkig geen trauma door opgelopen.
Maar wat hier soms allemaal rondloopt
daar kan je maar beter niet over nadenken!!

Intussen heeft het hier de laatste weken behoorlijk geregend, de regen is een lekkere verkoeling, niet zoals in Nederland dat het dan koud wordt, ik heb al zolang we hier zijn alleen nog maar een t-shirt met korte mouwen en een korte broek aan gehad
Maar door die regen worden de wegen erg glad.
Ik begin nu al wel langzaam een echte specialist en kunstenaar te worden met de brommer, sommige mensen vallen regelmatig, en ja hoor het is ons ook een keer gebeurd.
Op een schuin stukje weg slipte mijn achterwiel naar de linkerkant, Monique achterop slaakte een kreet, gelukkig kon ik tegensturen en kwam weer uit de slip, maar dan slipte mijn achterwiel naar rechts en was het te laat, daar lag ik.
Monique kon op tijd afspringen, gelukkig reed ik niet hard, maar ik was met mijn knie op het grind gevallen.
Het viel mee een paar wondjes op de knie maar niet ernstig, stel je voor dat je hier iets breekt, hoe moeten we dat oplossen???

Rudi & Monique <><



1 opmerking:

  1. Nou dan zal de sneeuw hier een eitje voor jullie zijn op de fiets. Hahaha

    BeantwoordenVerwijderen