Drie paar oogjes

Het is heel normaal om te verhuizen hier op het project, vaak is dat om plaats te maken voor nieuwe bezoekers.
Wij zijn ook verhuist, omdat er mensen zijn die voor een paar maanden naar hun thuisland (Australië) zijn, werd ons gevraagd om zolang op hun huis te passen.
Nou dat wilde wij natuurlijk wel!

Er zijn natuurlijk overal voor en nadelen aan zo ook aan dit huis , voordeel is, een prachtige woning midden in de jungle, rustig en voorzien van veel gemakken, een heerlijke warme douche, een magnetron enz
Niet normaal om zoveel luxe te hebben midden in Borneo.
Nadeel is, deze woning staat ver weg van het centrum waar alle activiteiten zijn, de weg ernaar toe is op zijn zachts gezegd hobbelig en heuvelig en errg glibberig!
Wat zijn we blij met de brommer die we konden kopen.
Als het regent kunnen er momenten zijn dat we moeten lopen, omdat het zo glad wordt dat we niet meer kunnen rijden met de brommer en zelfs de auto's moeite hebben om hier te komen.

In Nederland kan je ingesneeuwd worden, wij kunnen soms ingeregend worden.

Verhuizen gaat trouwens makkelijk, een paar jongens vragen om te helpen, er lopen hier genoeg jongens rond, alles in en op de auto, die we trouwens weer eens mochten lenen van goede vrienden, de jongens er boven op, en rijden maar.
De rekening is zo betaald, een paar cola's voor de jongens en klaar.

Onze eerste avond  in ons nieuw stulpje: Monique trekt een keukenlaatje open, drie paar oogjes kijken nieuwsgierig naar buiten, het blijkt een muizenfamilie te zijn die woont in de keukenlade.
Monique schrikt natuurlijk, ik trek de lade weer open, de muisjes kijken geïnteresseerd  naar buiten, ik hoor ze tegen elkaar zeggen, wat moet die kerel van ons.
En piepen dat ze doen, intussen zijn ze maar verhuist, waarheen weten we niet, ze hebben geen adreskaartje achtergelaten.
Wel een paar muizen-rattenvallen gezet, tot hiertoe alweer 1 rat minder dat hier rondloopt.

Onze eerste nacht in ons nieuw stulpje, dat moet je meemaken, echt donker met verschillende jungle geluiden rondom ons.
Omdat hier geen ramen (alleen maar horren) in dit huis zitten,  kijk je zo vanuit je bed de jungle in, het lijkt of je in de vrije natuur slaapt, nooit geweten dat beestjes zoveel lawaai kunnen maken, dat ze er zelf niet gek van worden.

Veel hebben we niet geslapen de eerste nacht, we waren niet echt gerust toen we een rat (of een ander beest wie zal het zeggen) over de dakisolatie hoorde lopen, en aan ons huisje hoorde knabbelen, maar ook dit zijn we al gewoon, ons nieuw huisdier heet ratje (hoe komen we erop he)......totdat hij in een val trapt!!
Wakker worden doen we met in de verte het geschreeuw van een apenfamilie, wat kunnen die lawaai maken, jammer ze zitten te ver weg om ze te zien, dus ik probeer ze te lokken met geïmproviseerde apengeluiden. Kan je je voorstellen vroeg  in de morgen om 6 uur, Rudi in de jungle schreeuwend naar een paar apen (gelukkig dat niemand ons hier kan zien of horen!!)

Rudi & Monique <><

Vuur

Zoals je weet zijn we weer terug in LWV, maar niet zonder problemen.

De terugreis was zeer goed verlopen, we waren op tijd vertrokken, dit betekend om 5 uur in de morgen.

De reis verliep zo goed dat we waarschijnlijk een record zouden verbreken, om rond 15.00 uur 15.30 uur terug te zijn.

Maar zoals zo vaak in de jungle... niets is zoals het lijkt.

Toen we ongeveer nog een goed half uur moesten rijden, gingen we tanken, het grote tankstation had natuurlijk weer geen benzine meer, zoals elke dag is alles behoorlijk snel leeg.

Dus dan maar aan de overkant van de weg tanken!!

Dit heeft enige uitleg nodig.

Zoals gezegd is de benzine in de grote tankstation behoorlijk snel leeg, s'morgens staan alle auto's in een rij en wordt alles zo snel mogelijk volgetankt, nu ja meestal krijg je maar 20 of 30 liter per auto.

Maar er zijn ook mensen die er een handeltje van maken, ze tanken meerdere keren per dag en halen de benzine dan uit hun auto en gieten dit in bussen en flessen, zodat ze het aan een iets hogere prijs verder kunnen verkopen aan mensen die zonder zitten, kan je nog volgen?

Nu dus, we kwamen na 11 uur rijden bij een van deze kleine handelaren.

Toen we gestopt waren, zagen we rook uit de motorkap komen.
Monique vroeg of ze moest uitstappen, ik zei blijf maar even zitten, we lossen dit wel even op.

Snel de motorkap opengedaan om te kijken wat er aan de hand was.

Er kwam een grote vlam vanonder de motorkap vandaan, toen grote paniek, een heleboel Indonesiërs liepen rond de auto met vrees in de ogen.

Overal bussen en flessen benzine en een brandende auto gaat niet zo goed samen, dat weten ze hier ook.

Toen ik (Rudi) en Jerom de motorkap in onze handen hadden, en de vlammen oplaaide, kwam er een eerste Indonesiër met een doekje, doopte die in een toevallige plas water en gooide dat op en naast het vuur.

Toen hij zag dat dit geen zode aan de dijk bracht, vluchtte hij in paniek weg.

Gelukkig had iemand het verstand om een brandblusapparaat te nemen en in de motorkap te spuiten, dit zonder waarschuwing, zodat ik met de motorkap in mijn handen de volle laag in mijn gezicht kreeg.

Het gevolg brand geblust, maar ik helemaal wit en hoestend met een zeer slechte smaak, die nog uren in mijn mond overbleef, en waarvan ik nog twee dagen misselijk was.
Intussen had Monique toch door, dat het toch wel serieus was, en was snel de auto uitgestapt!
Maar wat een geluk, dat er een brandblusapparaat was, ik moet er niet aan denken als dit ergens in het midden van de jungle gebeurd zou zijn, dan hadden we zeer waarschijnlijk geen auto meer gehad, of nog erger.

Maar geen nood, we hebben al een andere auto op het oog, geen nieuwe meer, maar wel zo goed als nieuw, we hebben er een foto van genomen, een echt koopje.

Jammer dat er niets van de prijs ging, we probeerde het op die paar krasjes te gooien, maar helaas, hij was net iets te duur.
We hebben maar een brommer gekocht, dus kunnen we uiteindelijk zelf rijden waar we willen, wel te verstaan hier in het dorp.
Buiten het dorp hebben we altijd iemand nodig die de taal spreekt, en onze gids wil zijn.
Maar zelfs in het dorp is het gevaarlijk rijden, de wegen zijn soms zo slecht en glad, dat je altijd goed moet uitkijken, vooral bij regen.

Rudi & Monique <><