satu tambah satu = dua

Dat is niet zo sulit he, ja met al die talen hier, omdat ik een paar uur, op een dag, mee les geef aan de TC jongens (dit is het training centrum), heb ik een spoedcursus Indonesisch nodig.
Al die woorden versta ik wel maar ik begrijp ze niet.
De TC jongens zijn kinderen die hier nog niet zo lang zijn, en nog niet naar school mogen.
Om te voorkomen dat ze achterstand oplopen krijgen ze dus een paar uur op en dag bijles, hier zijn jongens bij die amper kunnen lezen, en jongens die al heel wat kunnen lezen en schrijven.
Er is bijvoorbeeld een jongen van 13 jaar die nog nooit naar school is geweest, omdat kinderen vaak moeten werken in de kampong (dorp), dus hij begint hij gewoon bij de basis.
Miriam is diegene die les geeft aan deze jongens en ik (Rudi) help daarbij.
Ik denk dat ik meer leer dan de jongens, dan zeg ik, apa kabar, hari ini belarjar empat tambah tiga = tujuh enz.. Ha dat begrijpen jullie niet he. Ik denk dat ik dan ongeveer het volgende gezegd heb, Hoe gaat het, vandaag gaan we leren, 4 + 3 = 7. Soms denk ik..... he ze verstaan het, ze begrijpen wat ik bedoel, dan zeg ik weer iets waarvan ik denk dat begrijpen ze wel, en dan zie ik alleen maar vragende indonesische oogjes.
Meestal help ik mee, maar het gebeurd ook dat ik alleen ben, les geven aan kinderen die je niet verstaat en waar je bijna niets tegen kunt zeggen, wie wil het proberen?
Maar Rome is ook niet op 1 dag gebouwd, dus blijven we volharden met die duizenden woorden waar je niets van begrijpt, en die vaak ook meerdere betekenissen hebben!

Ondertussen onze eerste dayakavond meegemaakt, 1keer per jaar is het echt feest.
Elke stam doet een dans of een lied in hun eigen stamtaal en eigen traditie.
Een soort wedstrijd dus, je kan zeggen Hollands got talent maar dan vanuit de rimboe.

Deze week plotseling geen water meer uit de kraan.

Moet je weten, na een dag hard werken en zweten, is een koude douche zeer aangenaam, dus geen douche, is zeker niet aan te raden.

Je kan natuurlijk zoals alle mensen hier, een emmer met een potje nemen, en op deze manier douchen, maar dat is niet zo comfortabel.

Dus hadden we besloten om maar in de rivier te gaan badderen, maar het was zo modderig in de rivier dat we er nog vuiler uitkwamen dan dat we erin gegaan waren, dus toch maar een potje genomen.

Het probleem was dat er met de regen een paar leidingen kapotgegaan was, dit heeft twee dagen geduurd voor het gemaakt was en we terug water hadden.

Trouwens over water gesproken, de wc wordt doorgetrokken met rivierwater, en douchen doen we met een beetje gefilterd rivierwater, dus elke keer dat we doortrekken komt er bruin water door de wc gespoeld.

Wassen doen we ook met rivier water, dus echt schoon hmm.

Zo dat was het weer, het is niet gemakkelijk om foto's te plaatsen en onze blog te schrijven, omdat er niet regelmatig internet is en als er internet is dan is het zeer zwak, of alleen maar op onze ipad, of alleen maar op onze telefoon, of helemaal niet.

Rudi & Monique <><

Heftig

Een heftig moment, toen er een klein meisje naar het ziekenhuis moest.
Je moet je voorstellen dat er God zij dank voor een jaar een verpleegkundige is uit Holland!Maar
normaal gesproken zijn hier mensen die bepaalde eerste hulp dingen doen, maar totaal geen zorgachtergrond hebben, dus dan is het, zo goed mogelijk iemand proberen te helpen, met de dingen en de medicijnen die je voor handen hebt!
Maar goed dat meisje werd gebracht en had veel pijn in haar buik, onze verpleegkundige wist eigenlijk al vrij snel dat het blinde darmontsteking was!
Dus werd het meisje van 9 jaar naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht, dat is hier ongeveer 30 minuten hobbelen vandaan!
Daar werd ze enigzins onderzocht, en ja ze waren het er wel mee eens dat het een blinde darm ontsteking was, het meisje kreeg een infuus, maar moest in een ander  ziekenhuis geholpen worden!
Je moet weten dat het hier eigenlijk zo is dat er een aantal familieleden op de zieke moeten letten, en als ze denken dat er iets an de hand is kunnen ze een zuster roepen.

Dus is de verpleegkundige blijven slapen bij haar , op de grond zonder ventilator want dat vinden de mensen al snel te koud!

Smorgens zijn wij naar dat meisje toe gegaan en daar lag ze in een kamertje zoals je op de foto ziet.

Ach je hart breekt , zo,n klein meisje die in een taxi  ( er is hier namelijk geen ambulance)12 uur op slechte wegen ,naar het andere ziekenhuis gebracht moet worden, en dan te hopen dat daar iemand is die haar kan opereren!

We hebben onze handen op haar gelegd!En geholpen in een taxi het infuus moest ook mee, maar moest aan het handvat gehangen worden, dus heb ik het koordje wat in mijn broek zat eruit getrokken zodat we het infuus op konden hangen!

Wat hebben we veel aan haar gedacht, want ja we hoopten dat we haar wel weer terug gingen zien, zoals je zal begrijpen!

Nu zijn we 14 dagen verder en komt ze vandaag naar huis, we weten nog niet precies hoe haar toestand zal zijn, maar we gaan er vanuit dat het weer beter met haar gaat!

Sjonge wat een ervaring zeg, als je gewend ben dat je een ziekenhuis om de hoek heb, een ambulance die je vervoert en alle zorg die je nodig heb!
Enne een lift daar hebben ze nog nooit van gehoord, met rolstoel of bed gewoon naar beneden laten zakken.
Rudi & Monique <><