Een vreemde titel, maar zo is het voorlopig. We logeren in een vreemd huis, slapen in een vreemd bed, kijken naar een vreemde TV, alhoewel we toch dezelfde programma's zien. Vreemd is ook de wijze waarop we koken. Even aardappelen schillen, lastig waar staan de aardappelen, alle kasten open maken, ja gevonden, oei een aardappelschilmesje, alle lade's opentrekken , ja gevonden.
Volgend probleem een pan, weer alle kasten open, ja gevonden, borden, zout, bekers enz...
Je kan begrijpen hoe het de eerste dagen wel vreemd was om te ontdekken waar alles lag.
Één van de eerste nachten die we hier doorbrachten, in het midden van de nacht doe ik (Rudi) één oog open en zie dat er geen elektriciteit is, alle wekkers staan op donker. Wat nu, de vriezer zonder stroom dat is niet goed. ik weet dat er een onweer geweest is, dus het zal wel één of andere stop zijn.
Oei volgend probleem, waar zit de stoppen kast, toch maar zachtjes Monique wakker maken, misschien weet zij de stoppen kast te vinden, aan de buitenkant van de achterdeur denkt ze!!!
Inderdaad in een kast, in de gezamenlijke binnentuin kan ik de stoppen vinden, even een schakelaar omgezet en het is weer gemaakt. Als je het nog niet weet, we wonen voor de laatste maand in het huis van de ouders van Monique. Dit is een soort bejaarden woongemeenschap, kan je geloven dat we ons een beetje oud voelen tussen al die oudjes, het voordeel is we worden heeel goed in de gaten gehouden hihi!!
Voor de rest gaat het goed met ons, al was het toch wel lastig om het huis uit te stappen , weer iets loslaten wat zo vertrouwd was, wel vreemd om nu voorbij ons oude huis te rijden en te weten dat je niet meer zomaar binnen kan lopen en dat je geen sleutel meer hebt van die deur die je duizenden keren opengedraaid hebt. Er zitten nu vreemde mensen in (ons) huis.En zijn wij officieel dak en thuisloos!
Vreemd om te beseffen dat de tijd nu echt wel snel gaat, nog vier en een halve week, waauw dat is echt niet zo lang meer.
Het komt razendsnel dichterbij, we hebben nog van alles te regelen, maar het komt in orde, nog maar één prik gaan halen en we zijn er van af, langzaam aan zijn we lek geprikt met al die vaccinaties.
We hebben zoveel vaccinatie's gehad dat ons niets meer kan gebeuren, nog iets tegen hartaanval en kanker en we leven voor eeuwig, mmm.. dat doen we toch al wel zeker.
Rudi & Monique
Volgend probleem een pan, weer alle kasten open, ja gevonden, borden, zout, bekers enz...
Je kan begrijpen hoe het de eerste dagen wel vreemd was om te ontdekken waar alles lag.
Één van de eerste nachten die we hier doorbrachten, in het midden van de nacht doe ik (Rudi) één oog open en zie dat er geen elektriciteit is, alle wekkers staan op donker. Wat nu, de vriezer zonder stroom dat is niet goed. ik weet dat er een onweer geweest is, dus het zal wel één of andere stop zijn.
Oei volgend probleem, waar zit de stoppen kast, toch maar zachtjes Monique wakker maken, misschien weet zij de stoppen kast te vinden, aan de buitenkant van de achterdeur denkt ze!!!
Inderdaad in een kast, in de gezamenlijke binnentuin kan ik de stoppen vinden, even een schakelaar omgezet en het is weer gemaakt. Als je het nog niet weet, we wonen voor de laatste maand in het huis van de ouders van Monique. Dit is een soort bejaarden woongemeenschap, kan je geloven dat we ons een beetje oud voelen tussen al die oudjes, het voordeel is we worden heeel goed in de gaten gehouden hihi!!
Voor de rest gaat het goed met ons, al was het toch wel lastig om het huis uit te stappen , weer iets loslaten wat zo vertrouwd was, wel vreemd om nu voorbij ons oude huis te rijden en te weten dat je niet meer zomaar binnen kan lopen en dat je geen sleutel meer hebt van die deur die je duizenden keren opengedraaid hebt. Er zitten nu vreemde mensen in (ons) huis.En zijn wij officieel dak en thuisloos!
Vreemd om te beseffen dat de tijd nu echt wel snel gaat, nog vier en een halve week, waauw dat is echt niet zo lang meer.
Het komt razendsnel dichterbij, we hebben nog van alles te regelen, maar het komt in orde, nog maar één prik gaan halen en we zijn er van af, langzaam aan zijn we lek geprikt met al die vaccinaties.
We hebben zoveel vaccinatie's gehad dat ons niets meer kan gebeuren, nog iets tegen hartaanval en kanker en we leven voor eeuwig, mmm.. dat doen we toch al wel zeker.
Rudi & Monique
Ik kan me voorstellen hoe het voelt. Net vakantie in een vreemd huis. Toch heb ik bewondering en respect voor wat jullie gaan doen. Heel veel plezier. Paul.
BeantwoordenVerwijderen