Roemenië is alweer achter de rug, het was een zeer geslaagde reis.
Nu ja een geslaagd verblijf zal ik maar zeggen. De reis heen en terug was op zijn minst gezegd .. spannend.
Het begon al in Brussels airport toen we na 4 bagagecontroles, die heel lang duurde, eigenlijk al te laat aan gate 24 "zo hadden we gezien op het informatie bord " kwamen , Maar gate 24 was nergens te vinden. Dus vragen we dat aan de eerste balie die we tegen kwamen, daar werd gezegd dat we helemaal terug moesten naar gate 1, die mevrouw zou even bellen om het vliegtuig tegen te houden maar dan moesten we wel rennen om het te halen. Hijgend en puffend kwamen we nog net op tijd om in het vliegtuig te stappen.
Ook met de trein was het spannend omdat we niet zeker wisten waar we moesten uit stappen, maar we zijn op de plaats van bestemming geraakt.
Wat we in Roemenië gedaan hebben, arme mensen voedselpakketten gebracht, ouderen een bezoek en aandacht gebracht, dingen waar ze zienderogen ontroert van waren. De oude mensen zijn daar ook wel aan hun lot overgelaten, ze krijgen elke dag een beetje eten maar dat is het dan ook.
Ik wil het niet te lang maken maar het was een mooie reis, eentje met het gevoel, we hebben ons toch nuttig kunnen maken voor de medemens.
Nu we weer thuis zijn hebben we het plan opgepakt om weer naar Borneo te gaan, om op de plaats waar we een jaar hebben gewoond, een goede drie weken te verblijven.
Het is leuk om iedereen die we kennen weer eens terug te zien en we zullen hier dan ook weer van genieten.
Meer volgt later nog wel!
Nu ja een geslaagd verblijf zal ik maar zeggen. De reis heen en terug was op zijn minst gezegd .. spannend.
Het begon al in Brussels airport toen we na 4 bagagecontroles, die heel lang duurde, eigenlijk al te laat aan gate 24 "zo hadden we gezien op het informatie bord " kwamen , Maar gate 24 was nergens te vinden. Dus vragen we dat aan de eerste balie die we tegen kwamen, daar werd gezegd dat we helemaal terug moesten naar gate 1, die mevrouw zou even bellen om het vliegtuig tegen te houden maar dan moesten we wel rennen om het te halen. Hijgend en puffend kwamen we nog net op tijd om in het vliegtuig te stappen.
Ook met de trein was het spannend omdat we niet zeker wisten waar we moesten uit stappen, maar we zijn op de plaats van bestemming geraakt.
Wat we in Roemenië gedaan hebben, arme mensen voedselpakketten gebracht, ouderen een bezoek en aandacht gebracht, dingen waar ze zienderogen ontroert van waren. De oude mensen zijn daar ook wel aan hun lot overgelaten, ze krijgen elke dag een beetje eten maar dat is het dan ook.
Ik wil het niet te lang maken maar het was een mooie reis, eentje met het gevoel, we hebben ons toch nuttig kunnen maken voor de medemens.
Nu we weer thuis zijn hebben we het plan opgepakt om weer naar Borneo te gaan, om op de plaats waar we een jaar hebben gewoond, een goede drie weken te verblijven.
Het is leuk om iedereen die we kennen weer eens terug te zien en we zullen hier dan ook weer van genieten.
Meer volgt later nog wel!
