Ja dat was het een blij weerzien met alle kinderen en vrijwilligers in LWV.
Een lange reis dat wisten we maar zooo lang!! We moesten drie vliegtuigen op tijd halen, als alles goed zou gaan, gaat het vanzelf, maar het eerste vliegtuig had al vertraging en we wisten dat we tussen de twee vliegtuigen maar een goed uur hadden om over te stappen.
Dus rennen van de ene kant van het vliegveld naar de andere kant (wat trouwens niet de eerste keer was) om net, LET OP..... als laatste van de ongeveer 555 personen die mee kunnen in te stappen!
Pfoe dat was op het nippertje!
Maar na een lange reis waren we tegen de avond in Kuching, waar we de volgende morgen weer zouden afreizen met de bus naar LWV.
Na aangekomen te zijn op de luchthaven in Kuching, erg vermoeid van de reis( want je slaapt voor geen meter in een vliegtuig) gingen we onze koffers halen en dachten we eindelijk heerlijk naar ons bedje te kunnen, maar dat liep anders, de koffers kwamen niet helaas, dus na alle papieren rompslomp ingevuld te hebben en weten dat we de komende tijd met zen tweeën uit 1 klein handbagage koffertje moeten leven, konden we eindelijk naar ons bed voor een korte nacht.
Deze busreis duurt ongeveer een 12 uurtjes met tussenstop om over te stappen in een andere bus.
Nu was het eventjes wachten op die andere bus, 8 uurtjes maar!!! Zo,n 8 uur wachten op de bus omdat de bus kapot was. Het begrip "Busje komt zo" krijgt dan toch een andere betekenis als je zo lang moet wachten. Uiteindelijk zijn we midden in de nacht in Nanga Phino aangekomen, dan nog even overstappen in de jeep en nog een half uurtje verder naar LWV.
het was een reis met veel hobbels, maar we hebben ze overwonnen hihi
De verwachte welkomstvlaggetjes en de massa kinderen die ons zouden verwelkomen waren er dan ook niet.
De eerste dag kwamen vele kinderen naar ons toe en leken ons goed te kennen, voor ons was het goed nadenken en gezichten drie jaar ouder inschatten en soms was er een herkenning van ha ja jij bent het wat was jou naam ook alweer?
Maar sommige waren nog als vanouds, het leek soms wel of we nooit weggeweest waren, alles herkenbaar. Sommige dingen kwamen zo terug, zoals he die deur heb ik nog gemaakt ha die waterafvoer heb ik ook nog gemaakt en het werkt nog altijd.
Leuk om mijn motor terug te zien, helemaal kapot en weer opgelapt, wat doen ze er toch mee, later hoorde ik dat ze er zeven keer mee gevallen zijn tja daar kunnen ze niet goed tegen he.
Een leider kwam naar mij, he ken je deze polshorloge nog die ik van jou gekregen heb, eh.... ja dat is waar ook dat wist ik zelfs niet meer.
Om het kort te houden hier wat sfeerbeelden van onze reis.
