Welkom aan alle mensen met een warm hart voor arme en verwaarloosde kinderen waar ook ter wereld.

Wij zijn Rudi en Monique Jacops, ons hart gaat uit naar arme en verwaarloosde kinderen in de wereld, in 2010 zijn we op bezoek geweest in L.W.V, Indonesie een dorp in het midden van de jungle, daar worden arme , verwaarloosde, misbruikte en weeskinderen opgevangen.

Hier krijgen ze eten, onderdak scholing en leren ze wat liefde voor elkaar betekend.

Dit heeft ons echt geraakt, daarom hebben we in 2012 alles verkocht en zijn een jaar gaan helpen als vrijwilligers in Borneo.

Waar we nu zijn en wat we aan het doen zijn leest u in onze blog.

Hoe dit avontuur begon en verder gaat, leest u verder in deze blog.

Het normale leven

Het is eventjes geleden dat er nog een blog verschenen is, maar in het normale leven komen dezelfde dingen terug en beleven we minder avonturen.
Wel willen we even een update geven over hoe het er nu voorstaat.
De meeste weten het al wel maar voor de zekerheid.
We wonen al een paar weken in Ter Aar en het bevalt ons prima hier in het groene hart zoals het hier genoemd wordt.
De rust en de kleinschaligheid van de dorpen is mooi om te zien en te beleven, bijna geen stoplichten en weinig verkeer en de rust bevalt ons wel.

Ook is sinds kort Rudi terug aan het werk gegaan in het onderwijs en waarschijnlijk gaan we eind van de maand het eerste salaris krijgen, dit wordt tijd want het leven in Nederland is duur en lang zouden we het niet meer vol gehouden hebben met ons spaargeld.

Ook is er vooruitzicht dat Monique weer langzaam aan het werk gaat, dus langzaam maar zeker worden we een gewoon doorsnee Nederlands koppel.
Alhoewel met de ervaringen die we achter ons hebben, zijn we toch bevoorrecht dat we dit hebben mogen meemaken.



We kijken met tevredenheid terug op hetgeen we beleefd hebben en hebben er geen minuut spijt van, sterker nog, moest er een gelegenheid zich voordoen dan zullen we niet twijfelen  om een nieuw avontuur aan te gaan.
Hoe dat uit pakt weten we niet, misschien blijven we een jaar, misschien blijven we tien jaar of blijven we voorgoed in  Nederland, maar we zullen zeker als het kan nog wel de gelegenheid nemen om op z,n minst op bezoek te gaan naar IndonesiĆ« en Suriname om onze vrienden terug te ontmoeten.

Dan willen we de sponsors nogmaals bedanken, zonder jullie hadden we dit niet kunnen doen, en wie weet, kunnen we ooit weer eens een beroep op jullie doen.

Rudi & Monique <><