Nederland is helemaal niet veranderd, wij wel!
Als je zo door de stad loopt merk je wel dat we weer anders denken dan de gemiddelde Nederlander.
We zijn alweer bijna drie weken terug en hebben ons weer moeten aanpassen aan het westerse denken.
Het geven, geven, geven is weer veranderd in het hebben, hebben, hebben, maar hier willen wij niet aan meedoen.
We zullen ons zeker verzetten tegen deze mentaliteit, maar in deze maatschappij zal dat niet meevallen, we weten dat er ook vele mensen zijn die het hart op de juiste plaats hebben, en God liefhebben, en de ander als zichzelf!!
De opdracht 1 was toen we op Schiphol aankwamen....... werk zoeken!
Werk zoeken voor een 51jarige als docent bouwtechniek in de buurt van Hoofddorp tussen al die tienduizenden werklozen, dat gaat nooit lukken hoorde we van iedereen.
En het moet ook nog zo snel mogelijk, want we hebben geen inkomen en kunnen het niet lang meer uitzingen.
Opdracht 2 was, een huis zoeken!
We staan al een half jaar ingeschreven om een huis te huren, maar kregen te horen dat we pas na tien jaar ingeschreven te staan in aanmerking komen om een huis te vinden.
Mooi vooruitzicht, nog negen en een half jaar op straat wachten voor we een huis vinden!!
Particulier huren is ook nog een mogelijkheid als we op zijn minst 1000 eurootjes per maand zouden betalen, maar aangezien we niet zo veel verdienen zonder baan.
Mission impossible 1 en 2 dus.
Bezig met opdracht 1, vele sollicitatiebrieven sturen, maar zoveel docent bouwtechniekers worden niet gevraagd, en een zo goed als volle baan zijn er niet veel, en wie wil er nog zo'n 50+ er.
Ja een paar 20% of 40% banen, maar daar kunnen we niet van leven.
Bezig met opdracht 2, logeren, zwerven van het ene huis naar het andere, en soms 3 of 4 verschillende bedden per week. In de ochtend wakker worden en even bedenken waar sliepen we ook alweer, en in welk dorp, stad!
Gelukkig zijn er mensen die ons een kamer of zelfs een heel huis aanbieden als ze op vakantie zijn.
Dus het geven geven geven zit er bij sommige mensen ook in, al zijn ze in de minderheid.
Nu bijna drie weken verder.
Ik (Rudi) heb een baan in de buurt, precies wat ik nodig heb en als docent bouwtechniek (hoe is het mogelijk hè).
We hebben een huis dat we voor niet al te veel geld kunnen huren in een rustige dorpje in de buurt.
Is Mission impossible dat toch mogelijk, jullie kunnen hierover denken wat je wil maar wij weten dat het geen toeval is wat hier voor onze ogen gebeurd is.
Staat er ergens niet geschreven dat alles mogelijk is voor wie geloofd. wij kennen iemand die weet wat wij nodig hebben, we hebben wat geduld, en vertrouwen moeten hebben in HEM, maar uit eindelijk zegent hij ons!!
Wat zijn we enorm trots en dankbaar dat we die God mogen kennen!
Hij laat ons niet in de steek en dat heeft Hij maar weer eens bewezen.
Hoe het verder gaat met deze blog, als er inspiratie is om verder te schrijven zullen we dat zeker af en toe blijven doen, en wie weet komt er een dag om nieuwe avonturen te beleven ergens op de wereld.
Rudi & Monique <><
Als je zo door de stad loopt merk je wel dat we weer anders denken dan de gemiddelde Nederlander.
We zijn alweer bijna drie weken terug en hebben ons weer moeten aanpassen aan het westerse denken.
Het geven, geven, geven is weer veranderd in het hebben, hebben, hebben, maar hier willen wij niet aan meedoen.
We zullen ons zeker verzetten tegen deze mentaliteit, maar in deze maatschappij zal dat niet meevallen, we weten dat er ook vele mensen zijn die het hart op de juiste plaats hebben, en God liefhebben, en de ander als zichzelf!!
De opdracht 1 was toen we op Schiphol aankwamen....... werk zoeken!
Werk zoeken voor een 51jarige als docent bouwtechniek in de buurt van Hoofddorp tussen al die tienduizenden werklozen, dat gaat nooit lukken hoorde we van iedereen.
En het moet ook nog zo snel mogelijk, want we hebben geen inkomen en kunnen het niet lang meer uitzingen.
Opdracht 2 was, een huis zoeken!
We staan al een half jaar ingeschreven om een huis te huren, maar kregen te horen dat we pas na tien jaar ingeschreven te staan in aanmerking komen om een huis te vinden.
Mooi vooruitzicht, nog negen en een half jaar op straat wachten voor we een huis vinden!!
Particulier huren is ook nog een mogelijkheid als we op zijn minst 1000 eurootjes per maand zouden betalen, maar aangezien we niet zo veel verdienen zonder baan.
Mission impossible 1 en 2 dus.
Bezig met opdracht 1, vele sollicitatiebrieven sturen, maar zoveel docent bouwtechniekers worden niet gevraagd, en een zo goed als volle baan zijn er niet veel, en wie wil er nog zo'n 50+ er.
Ja een paar 20% of 40% banen, maar daar kunnen we niet van leven.
Bezig met opdracht 2, logeren, zwerven van het ene huis naar het andere, en soms 3 of 4 verschillende bedden per week. In de ochtend wakker worden en even bedenken waar sliepen we ook alweer, en in welk dorp, stad!
Gelukkig zijn er mensen die ons een kamer of zelfs een heel huis aanbieden als ze op vakantie zijn.
Dus het geven geven geven zit er bij sommige mensen ook in, al zijn ze in de minderheid.
Nu bijna drie weken verder.
Ik (Rudi) heb een baan in de buurt, precies wat ik nodig heb en als docent bouwtechniek (hoe is het mogelijk hè).
We hebben een huis dat we voor niet al te veel geld kunnen huren in een rustige dorpje in de buurt.
Is Mission impossible dat toch mogelijk, jullie kunnen hierover denken wat je wil maar wij weten dat het geen toeval is wat hier voor onze ogen gebeurd is.
Staat er ergens niet geschreven dat alles mogelijk is voor wie geloofd. wij kennen iemand die weet wat wij nodig hebben, we hebben wat geduld, en vertrouwen moeten hebben in HEM, maar uit eindelijk zegent hij ons!!
Wat zijn we enorm trots en dankbaar dat we die God mogen kennen!
Hij laat ons niet in de steek en dat heeft Hij maar weer eens bewezen.
Hoe het verder gaat met deze blog, als er inspiratie is om verder te schrijven zullen we dat zeker af en toe blijven doen, en wie weet komt er een dag om nieuwe avonturen te beleven ergens op de wereld.
Rudi & Monique <><
