Het is en blijft een rare gedachte dat het koud is in Nederland terwijl we hier rondlopen in een korte broek en een shirt en slapen onder een laken met een ventilator die op ons blaast.
Gelukkig, omdat we niet zo ver van de kust zitten, is er soms een heerlijk briesje die voor enige verkoeling zorgt.
Deze winter zullen we dus weer geen sneeuw zien, voor de tweede winter op een rij.
Niet dat we klagen, maar een echt winters landschap heeft wel iets moois.
Maar voor de kachel (open haard) zitten met een warme mok chocolademelk (met veel slagroom) heeft ook wel een bepaald sfeertje.
We hebben intussen al twee verjaardagen meegemaakt, zingen voor de jarige in het Surinaams kunnen we nog niet, maar happy birthday dat lukt nog wel.
Je ziet dat ze onwennig zijn van al die belangstelling die ze dan krijgen en de cadeautjes natuurlijk.
Ze mogen zelf kiezen wat ze die dag willen eten, dat doet me denken aan de tijd dat ik jarig was.
Ik koos elke keer weer aardappelkroketten met kip en appelmoes, lekker is dat toch.
De taart was heerlijk en iedereen is weer tevreden naar bed gegaan, alhoewel we onze jarige moesten troosten omdat hij zijn thuis toch wel erg miste.
Vorige blog nog beloofd over een lugubere gedachte
Nu hier komt ze.
Achter ons huis is een ziekenhuis waar het elke dag heel druk is, niet dat we daar zoveel last van hebben, maar er komen regelmatig ziekenwagens met sirene voorbij.
Ook is er in de buurt een crematorium.
Dus regelmatig komen er ziekenwagens voorbij, maar alleen bij sommige ziekenwagens die voorbijrijden beginnen onze honden en de honden uit de buurt te huilen.
Nu wordt er vertelt, dat als de honden huilen er een bijna dode of dood mens in de ziekenwagen ligt.
Of dit waar is heb ik nog niet kunnen controleren, ik kan moeilijk een ziekenwagen met sirene aanhouden en vragen of er iemand in ligt die dood is.
Maar elke keer als de honden huilen als er weer eentje voorbijkomt, zeggen we tegen elkaar, er komt weer een dode voorbij gereden.
We vragen ons af of dit nu werkelijk kan of dat het een verhaaltje is, het blijft een feit dat de honden heel soms huilen, en er dan inderdaad een ziekenwagen voorbijkomt.
Zouden ze het kunnen ruiken?
Rudi & Monique <><
Gelukkig, omdat we niet zo ver van de kust zitten, is er soms een heerlijk briesje die voor enige verkoeling zorgt.
Deze winter zullen we dus weer geen sneeuw zien, voor de tweede winter op een rij.
Niet dat we klagen, maar een echt winters landschap heeft wel iets moois.
Maar voor de kachel (open haard) zitten met een warme mok chocolademelk (met veel slagroom) heeft ook wel een bepaald sfeertje.
We hebben intussen al twee verjaardagen meegemaakt, zingen voor de jarige in het Surinaams kunnen we nog niet, maar happy birthday dat lukt nog wel.
Je ziet dat ze onwennig zijn van al die belangstelling die ze dan krijgen en de cadeautjes natuurlijk.
Ze mogen zelf kiezen wat ze die dag willen eten, dat doet me denken aan de tijd dat ik jarig was.
Ik koos elke keer weer aardappelkroketten met kip en appelmoes, lekker is dat toch.
De taart was heerlijk en iedereen is weer tevreden naar bed gegaan, alhoewel we onze jarige moesten troosten omdat hij zijn thuis toch wel erg miste.
Vorige blog nog beloofd over een lugubere gedachte
Nu hier komt ze.
Achter ons huis is een ziekenhuis waar het elke dag heel druk is, niet dat we daar zoveel last van hebben, maar er komen regelmatig ziekenwagens met sirene voorbij.
Ook is er in de buurt een crematorium.
Dus regelmatig komen er ziekenwagens voorbij, maar alleen bij sommige ziekenwagens die voorbijrijden beginnen onze honden en de honden uit de buurt te huilen.
Nu wordt er vertelt, dat als de honden huilen er een bijna dode of dood mens in de ziekenwagen ligt.
Of dit waar is heb ik nog niet kunnen controleren, ik kan moeilijk een ziekenwagen met sirene aanhouden en vragen of er iemand in ligt die dood is.
Maar elke keer als de honden huilen als er weer eentje voorbijkomt, zeggen we tegen elkaar, er komt weer een dode voorbij gereden.
We vragen ons af of dit nu werkelijk kan of dat het een verhaaltje is, het blijft een feit dat de honden heel soms huilen, en er dan inderdaad een ziekenwagen voorbijkomt.
Zouden ze het kunnen ruiken?
Rudi & Monique <><
