Rudi&Monique naar arme en verwaarloosde kinderen in de wereld: 01-10-2013

Toen we terug waren uit Borneo, was het even wennen in Nederland.
De eerste dagen was het weer een cultuurschok om weer de drukte en de overvloed in de maatschappij mee te maken.
Nu vele weken later, zijn we alweer gewend aan het leven in Nederland, niet dat het leuk is de mentaliteit die bij vele mensen heerst.
De mentaliteit van, zoveel mogelijk bij elkaar vergaren (spullen en geld).
Om dan op het einde van hun leven erachter te komen, dat ze het toch niet mee kunnen nemen.
Wat moet het teleurstellend zijn om dat te ontdekken, maar dan is het te laat om er iets aan te veranderen.
Maar zoals gezegd alles went, ook de onrespectvolle houding van de jongeren, die alleen nog maar oog hebben voor zo'n klein meestal zwart kastje waar ze de hele dag op staren.
Nu ik dit zeg, denk ik ja maar ik heb toch ook zo'n klein kastje...... ja dat klopt, maar dank zij dat klein kastje hebben we in Borneo wel contact gehad met familie en vrienden.
En als je midden in de jungle een probleem hebt, is het toch wel makkelijk om iemand te kunnen bereiken, daar kan je leven van afhangen.
Conclusie, mobiel ja maar beperkt, gewoon rechtstreeks communiceren met elkaar is toch het beste!

En als mensen van middelbare leeftijd, willen we zoveel mogelijk mee kunnen met de jongeren om later niet helemaal te vereenzamen.
Kijk nu naar bejaarde mensen, sommige zeggen, een computer moet ik niet hebben, dat hadden we vroeger ook niet.
Dat klopt, maar als ze in deze maatschappij iets moeten doen, is het via de computer die ze niet hebben.

Zonder vast inkomen in Nederland leven, het lijkt een onmogelijke opdracht.
Maar tot hiertoe hebben we nog altijd eten en onderdak.
Het lijkt wel of er iemand voor ons zorgt!

We willen via deze weg iedereen hartelijk danken voor de steun en al de uitnodigingen om te blijven eten.
Dit is zeer gezellig en het scheelt weer in de kosten voor ons, hihihi

Alaska?

Intussen weten wij welke richting het opgaat met ons leven.

We gaan naar de eskimo's in Alaska, daar hebben ze vele kinderen die onze hulp hard nodig hebben.

Maar nee dat kan niet, daar is het veel te koud en te nat. En in onze koffer zit alleen maar zomerkleding. Alhoewel de kinderen daar ook wel veel warmte en liefde kunnen gebruiken denken we.
In Alaska is geen jungle dus dat wordt het niet, maar wat dan wel.....tja dat zullen we de volgende keer bekend maken, in ieder geval moet er een jungle zijn.

Dan kunnen we al de helft van de wereld al wegstrepen, blijven er nog maar een paar landen over.
We gaan naar S........e toe

Rudi & Monique <><

Zoals in een vorige blog beloofd, gaat het deze keer over beestjes.

Als je naar Borneo komt, en je bent bang van insecten kan je daar beter wegblijven.
Als eerste zijn er de vele muggen, toen we daar net waren kregen we de ene muggenbeet na de andere, dit zagen we ook bij de bezoekers die er net waren.
Toen we er voor langere tijd waren, leek het of de muggen ons niet meer zo lekker vonden en kregen we bijna geen muggenbeten meer.
Ik heb een vermoeden dat er iets in het eten zit wat de muggen op langere termijn niet meer lusten, maar een echte verklaring heb ik hiervoor niet, wie het weet mag het zeggen.

Insecten in alle soorten en maten, als we in de avond onze deur binnen gingen, moest ik eerst een tiental kleine hagedissen wegjagen die op het buitenlicht afkomen. De uitwerpselen van die beestjes zie je ook overal binnen en buiten het huis, ja ook binnen zitten ze, maar het went wel als je in je bed ligt en de hagedissen zitten tegen het plafond. Alleen maar hopen dat ze niet in de ventilatoren terecht komen, dan vliegen ze in duizend stukjes in het rond.

Mooie vlinders en motten, daar hebben jullie vorige keer al foto's van gezien vliegen er overal, een mooi gezicht is dat.
Als je ergens zit kan het zomaar zijn dat er een of ander insect plotseling op je arm komt landen, met een beetje geluk heb je hem verjaagd voor dat hij een hapje neemt.
Grote vliegende torren, sprinkhanen, grote vliegen en reuzenmieren het zit er allemaal. Soms lijkt het zoals in die film, wanneer de mensen gekrompen zijn en de insecten reuzeninsecten geworden zijn.
Ze zijn allemaal net een slag groter als in nederland !!
Maar beelden spreken meer als woorden, vandaar de vele foto's en filmpjes die hieronder volgen.

Hier een paar kriangen ( een soort grote vliegen ) bij elkaar, als je erop knijpt komt er een geluid uit.

Als er een beestje in de handen van de kinderen valt dan is het zijn leven niet meer zeker, deze heeft het uiteindelijk niet overleeft.

Een sprinkhaan?

Een hagedis vastpakken is toch wel een beetje gevaarlijk, hij kan altijd bijten, bijzonder is dat hij van kleur kan veranderen.

Slangen zitten hier ook veel, maar je ziet ze niet zoveel, zover ik weet is er nog maar 1 man gebeten door een slang van een goede meter, gelukkig was het geen gevaarlijke slang. Verder zie je af en toe een slangetje, maar als de kinderen ze zien beginnen ze onmiddellijk met stenen en stokken te gooien totdat er geen leven meer inzit, jammer vind ik dat, maar zo gaat het hier.

Deze is levend gevangen, een onschuldig mooi slangetje.

Als je deze in je dromen tegenkomt, overleef je het waarschijnlijk niet, ze zien er dan ook zeer gevaarlijk uit, er zijn kinderen die de hoorn afbreken en er dan uren mee spelen, trouwens de insecten worden door sommige kinderen zwaar mishandeld tot de dood erop volgt. Iets wat wij in het westen niet kunnen voorstellen. Ze laten twee verschillende insecten tegen elkaar vechten of ze binden er een draadje aan vast en laten ze vliegen. Soms spelen de kinderen met grote bijen en worden ze gestoken, met het gevolg een opgezwollen hand en de raad niet meer met bijen te spelen. Toch zie je ze dan later weer met die beestjes spelen.

Een soort worm, ze zeggen dat hij gevaarlijk is, we hebben het maar niet geprobeerd.

Een soort wandelende tak, zag er gevaarlijk uit, maar was onschuldig.

Tja het gevolg van al die beestjes.

Een aapje blijft leuk om te zien.

Dit beestje zat in de kamer van een bezoeker, geen idee wat het was, maar heb hem maar netjes buitengezet met de nodige voorzichtigheid.

Nog een hagedis waar de kinderen graag mee spelen.

Een insect in het stopcontact steken en er dan aan voelen, het beestje beweegt met de vleugeltjes en je krijgt schokjes door je lichaam, leuk toch. Het lijken net kinderen.