Tijd

Er staat ergens geschreven dat er voor alles een tijd is, er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen, er is een tijd om te verliezen en een tijd om te winnen.

Het lijkt soms voor ons als of we alleen maar aan het verliezen zijn, maar we weten dat er ook heel veel te winnen valt door de stappen die we nu aan het nemen zijn.

We zitten in een leeg huis op tuinstoelen, alle spullen staan in de opslag, met dank aan een paar sterke mannen en een pijnlijke rug!!

Maar toch weten we waar we het voor doen, we weten dat we binnenkort kinderen in Borneo een beetje aandacht en liefde kunnen geven, kinderen vertellen dat er nog mensen zijn die om hen geven, dat er iemand is die ze een hoop volle toekomst wil geven. Een glimlach te zien op de gezichtjes van de kinderen, daar doen we het voor.

Morgen woensdag is de dag dat we de sleutel definitief afgeven aan een andere eigenaar, het lijkt op vakantie gaan en nooit meer thuiskomen.

Het begint nu echt steeds meer tot ons door te dringen dat het allemaal echt gaat gebeuren.

Van de week de verjaardag van mijn (Monique) oudste zoon en vader gevierd, dan gaat er toch door je gedachte dat je er volgend jaar niet bij zal zijn!!

Alles wat we liefhebben moeten we loslaten, onze kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden en kennissen, ons huis, ons land, ons werk en we kunnen jullie vertellen dat dit echt niet makkelijk is!!

Als ik dit zo lees in het eigenlijk best veel, maar we krijgen er kracht voor.

Over tijd gesproken, al enige tijd is onze klok ingepakt en we hebben onszelf erop betrapt hoe vaak we op een dag naar de klok kijken, we zijn zo tijd gebonden in deze maatschappij, dus hebben we meerdere malen naar een lege plek op de muur staan staren. Hopelijk hebben we in Borneo een andere ingesteldheid, opstaan als het licht wordt en slapen als het donker wordt, zonder tijd of uur.

Rudi & Monique <><

Oeps centjes tekort

Oeps centjes tekort.....dat moeten we vaststellen nu we de voorlopige balans opmaken van onze financiën!
Nee geen paniek; er zijn nog mensen die beloofd hebben om ons financieel te ondersteunen en dit nog niet geregeld hebben. Het kan dus nog de goede kant opgaan! Vele leverde een eenmalige bijdrage. we vinden het geweldig dat er mensen zijn die kinderen willen helpen aan de andere kant van de wereld. Dank jullie wel. Die eenmalige bijdragen zullen ons zeker helpen om de eerste maanden door te komen. Maar over een half jaar hebben we ook nog onkosten. Hierbij kunnen we vaste maandelijkse sponsors voor de nodige stabiliteit zorgen. Dus willen we via deze weg toch nog tot uw hart spreken om ons een maandelijkse bijdrage te leveren. Deze oproep vinden we echt moeilijk. We willen niet bedelen om geld, maar het is noodzakelijk voor ons levensonderhoud.

Intussen mijn (Rudi) laatste dag op school achter de rug, een geweldig jaar was het daar op het oost ter hout , leuke collega,s en leerlingen, ik zal jullie missen, maar ik heb gezegd " tot ziens" .Want over een jaar, hoop ik toch nog even langs te komen.
Dank jullie wel voor het afgelopen jaar en de steun die ik van jullie gekregen heb. Afscheid nemen is niet makkelijk, wat staat ons nog te wachten over twee maanden als we tegen onze eigen kinderen moeten zeggen''tot over een jaar!"De fischerman's friends exstra strong zullen we zeker op zak hebben!!

Nog ruim 2 weken en we moeten ons nederig stulpje verlaten en zijn we officieel dakloos, toch wel een raar idee, het is aan de ene kant jammer, want we hebben hier 6 jaar met veel plezier gewoond, en het zal toch even moeilijk zijn om de deur achter ons dicht te trekken en te weten dat we hier niet meer terug komen.

Een jaar geleden hadden we bijna een groten ramp, als de kinderen op bezoek komen, hebben ze de gewoonte om buiten hun sigaretje te roken. Nadat ze allang weg waren en ik (Rudi) naar bed zou gaan, keek ik nog even de tuin in en zag een lichtje branden, begrijpen deed ik het niet , ik dacht eerst dat het misschien de weerspiegeling was van een kaars.Toen ik nog eens keek besefte ik dat er toch iets meer aan de hand was dan ik dacht want ik zag dat lichtje steeds groter worden!!
Het hek stond in brand!! Bleek dat er een sigaret was uitgemaakt in een droge bloembak die aan het hek bevestigt was en dit was gaan smeulen.Dus heb snel de tuinslang gepakt, en heb laat in de avond nog een brandje staan blussen in mijn eigen tuin!
Wat een geluk dat ik het nog net gezien had, anders waren de gevolgen niet te overzien geweest, en hadden we ons huis niet meer kunnen verkopen.
Soms moet je een beetje geluk hebben in je leven.Waarschijnlijk heb ik levens gered, ik zag mij al bij de burgemeester een medaille halen, met de camera,s van hart van Nederland op mijn neus! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, alleen sorry voor de nieuwe bewoners de brandplekken zijn blijvend zichtbaar op het hek.
Tot de volgende blog.

Een soapserie

Het lijkt wel een soapserie, elke dag gebeurt er wel iets. Er verdwijnt wel elke dag iets uit ons huis, zojuist is de laatste kamerplant verhuist naar Vierhouten, hopelijk overleeft hij de verandering.
Dit was nog een plant met herinneringen, ik Rudi heb hem jaren geleden voor mijn verjaardag gekregen en hem goed verzorgt, op tijd water gegeven ( meestal toch, als de blaadjes gingen hangen wist ik weer dat hij dorst had) en de oude blaadjes er afgehaald.
De lampen gaan langzaam maar zeker van het plafond, gelukkig is het lang licht, meubelstukken verdwijnen één voor één, er kan niet veel in onze kleine auto vandaar.
Onze tuin wordt leeggeplunderd, alle beeldjes verdwijnen, waarheen? Ze zwerven door heel het land, er gaan er wel een paar naar België jammer dat ze van beton zijn anders hadden we ze meegenomen, stel je voor een paar Belgische betonnen eekhoorns in de jungle van Borneo.

Het leek wel of er een orkaan over Hoofddorp getrokken was, zoals we in onze vorige blog verteld hebben, is onze vijver nu helemaal leeggeroofd, zoals je ziet nog een paar plantjes 'nog iemand geïnteresseerd ? ' nog een achtergebleven salamander en een hoop stenen, jammer maar hij moest leeg.

Goed nieuws...zoals jullie weten hebben we maanden uitgekeken naar een opslagplaats voor onze laatste spulletjes, het zag er eventjes niet goed uit maar nu hebben we de luxe dat we 2 opslagplaatsen aangeboden kregen, nu kunnen we weer niet kiezen welke het wordt. Is het geluk of is er iemand die met ons is?

Nog goed nieuws.....ons vliegticket is geboekt, op 11 september 20.55 uur gaan we als het goed is de Nederlandse bodem verlaten.

Dus nog een goede 2 maanden, aftellen maar... 65....64....63....62....61...60...59....58 dagen

Rudi & Monique <><