Welkom aan alle mensen met een warm hart voor arme en verwaarloosde kinderen waar ook ter wereld.

Wij zijn Rudi en Monique Jacops, ons hart gaat uit naar arme en verwaarloosde kinderen in de wereld, in 2010 zijn we op bezoek geweest in L.W.V, Indonesie een dorp in het midden van de jungle, daar worden arme , verwaarloosde, misbruikte en weeskinderen opgevangen.

Hier krijgen ze eten, onderdak scholing en leren ze wat liefde voor elkaar betekend.

Dit heeft ons echt geraakt, daarom hebben we in 2012 alles verkocht en zijn een jaar gaan helpen als vrijwilligers in Borneo.

Waar we nu zijn en wat we aan het doen zijn leest u in onze blog.

Hoe dit avontuur begon en verder gaat, leest u verder in deze blog.

De eerste stap over het water

De eerste stap wordt gezet.
Nu we een beetje bijgekomen zijn van onze beslissing om naar Borneo te gaan, moeten we de eerste stappen gaan zetten.
Onze vrienden en familie vertellen dat we weggaan, de meeste staan achter ons en vinden het ook spannend.
Er wordt al gezegd dat ze ons zullen gaan missen, dus af en toe word er nu al een traantje gepinkt
En we zijn nog niet eens weg!!
Ook zijn er mensen die het niet begrijpen, reacties als ga je dat echt doen,en waar ga je dan van leven enz.
Ook een eerste stap is ons huis verkopen, we hebben komende week een paar afspraken met makelaars, we weten niet wat ons te wachten staat, een huis verkopen doe je niet elke dag.
De huizenprijzen zijn niet echt gunstig, maar we hebben een mooi huis, en denken wel dat we het verkocht krijgen aan een gunstige prijs.
We zijn ook aan het nadenken om mensen te vragen voor ons thuisfront, dit moeten de juiste mensen op de juiste plek worden, en ze moeten ook hun tijd en energie willen geven in deze tijd is dat niet zo eenvoudig.
Dus we zijn lekker druk bezig

groeten Rudi & Monique


It giet oan

It giet oan.... nee niet de elfstedentocht, een andere tocht, de tocht die met ons leven te maken heeft.
Lange tijd hebben we getwijfeld of we terug zouden gaan naar Borneo, en als we terug willen hoe gaan we dat doen.
We probeerde alles dicht te timmeren met zekerheden,huis verhuren,pensioen doorbetalen ,baan behouden door onbetaald verlof te nemen enz.
Totdat God een grote streep door de rekening zette ,en Rudi naar een andere school moest.
In eerste instantie waren we teleurgesteld, maar God liet weten dat we eerst nog toegerust moesten worden voor bepaalde dingen in ons leven, en nog dingen moesten leren voordat we konden gaan.
Ik (monique) was niet overtuigd dat God ons zou vragen te gaan ,en wilde pas gaan als God mij overtuigde!
Nou dat heeft Hij gedaan in een niet al te lange tijd heeft God het meerder malen bevestigd!!
Dus we gaan, mits we ons huis verkopen, maar God zal ook hier in voorzien.
God is onze enige zekerheid ,en als we op Hem vertrouwen in alles, dan hoeven we niet bang te zijn of te twijfelen.
God zorgt voor ons dat heeft Hij zelf beloofd!!
Dus nu de stap uit de boot ,op het water , spannend maar ook doodeng!!

Dit word zeker vervolgd.......