Welkom aan alle mensen met een warm hart voor arme en verwaarloosde kinderen waar ook ter wereld.

Wij zijn Rudi en Monique Jacops, ons hart gaat uit naar arme en verwaarloosde kinderen in de wereld, in 2010 zijn we op bezoek geweest in L.W.V, Indonesie een dorp in het midden van de jungle, daar worden arme , verwaarloosde, misbruikte en weeskinderen opgevangen.

Hier krijgen ze eten, onderdak scholing en leren ze wat liefde voor elkaar betekend.

Dit heeft ons echt geraakt, daarom hebben we in 2012 alles verkocht en zijn een jaar gaan helpen als vrijwilligers in Borneo.

Waar we nu zijn en wat we aan het doen zijn leest u in onze blog.

Hoe dit avontuur begon en verder gaat, leest u verder in deze blog.

Geen toestemming,
Geen toestemming, dat is wat ik te horen gekregen heb op mijn nieuwe school, de directeur heeft nog een poging gedaan maar de organisatie ging niet akkoord !
Het was nog even spannend, mijn vorige school zou nog eventueel een vervanger zoeken, helaas die is er niet gekomen. Dus nu hebben we geen toestemming om in oktober naar Borneo te gaan, of er moet nog een groot wonder gebeuren voor de grote vakantie.

Dus wat nu?
In ieder geval onze plannen wijzigen, dit wil zeggen, geen extra vakantie opnemen, en gewoon ergens in de zomermaanden, zoals iedereen een paar weken op de camping ergens in Europa.
Een serieuze domper, maar uitstellen wil zeker niet betekenen dat we onze plannen in de koelkast leggen, we zullen op langere termijn moeten denken, misschien volgend jaar in de zomervakantie weer voor een maand naar Borneo, of andere mogelijkheden zoeken, er komt vast wel weer iets op ons pad!!
Intussen blijven we met een warm hart aan de kinderen in Borneo denken, en proberen we vanuit Nederland te helpen waar we kunnen, gelukkig hebben we vrienden op het project wonen, waardoor we toch met de kinderen in contact kunnen blijven.
Ooit komt er een dag dat we elkaar weer zullen zien.
Graag willen we al onze volgers bedanken voor de steun en gebed, dat ons zeker geholpen heeft.
We begrijpen het nu allemaal nog niet, maar weten wel dat God nog een veel beter plan heeft voor ons.
Maar denk eraan hiermee is het niet afgelopen!!

Rudi en Monique,


Onverwacht,

Onverwacht kwam het nieuws, ik (Rudi) kreeg van mijn directie te horen, dat er volgend schooljaar geen werk meer is op mijn school, de reden is, te weinig leerlingen in de bouwtechniek.
Een hele schok, dat kan je wel zeggen, na negen jaar met plezier te werken op school zomaar weg moeten.
Gelukkig kreeg ik te horen, dat er waarschijnlijk wel, ander werk is op een andere school, van dezelfde onderwijs groep, weliswaar op 25 minuten rijden richting Haarlem, dit valt wel tegen, nu moet ik 5 minuten met de fiets.
Maar gelukkig heb ik waarschijnlijk nog werk.

Toen kwam de tweede schok, Borneo wordt 1 groot vraagteken, een andere directeur hoe gaan we dat brengen, hoe staat hij tegenover een tijd onbetaald verlof, een vervanging nadat ik een paar maanden aan het werk ben enz..

Het eerste gesprek met de andere directeur is intussen achter de rug, het was niet negatief en ook niet positief, met andere woorden, het kan alle kanten op.

Dit vinden wij niet leuk meer, de ene dag kunnen we naar Borneo, de andere dag kunnen we niet naar Borneo.

We weten niet waar het gaat eindigen, maar blijven nog altijd vertrouwen, als God wil dat we gaan, wie gaat ons dan tegenhouden.


Rudi en Monique,


Waarom? 3

We zitten met veel vragen,en we worden behoorlijk op de proef gesteld!
Welke kant gaat het deze keer op.
Nu even een weekje ontstressen en alles weer op een rijtje zien te krijgen.
Toch wel een hectische tijd achter de rug.
We kunnen nog steeds niets definitiefs zeggen, of we nu wel kunnen gaan,maar we houden de moed erin!!
Dit komt door omstandigheden, waar we later op terug zullen komen,het hangt  niet van ons af.
Over 2 weken weten we waarschijnlijk wat meer.

Rudi en Monique